هاکسلی، اندرو: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۰

هاکْسْلی، اندرو (۱۹۱۷)(Huxley, Andrew)

فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۶۳، با آلن هاجکین^[۱] و به‌سبب تحقیقاتشان در زمینۀ سازوکارهای دخیل در انتقال یا مهار تکانه‌های عصبی^[۲] از خلال غشای نورون‌ها به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی دست یافت. هاکسلی در‌ ۱۹۷۴ لقب سِر^[۳] گرفت. در لندن زاده شد و نوۀ تی اچ هاکسلی^[۴] بود. در کیمبریج درس خواند و طی جنگ جهانی دوم پژوهشگر ارتش بود. پس از پایان جنگ، به کیمبریج بازگشت و در ۱۹۶۰، استاد کالج دانشگاه لندن^[۵] شد. در ۱۹۴۵، هاکسلی و هاجکین در کیمبریج به اندازه‌گیری پتانسیل الکتروشیمیایی غشای یاخته‌های عصبی پرداختند. آنان به آزمایش اکسون ماهی مرکب^[۶] غول‌پیکری مشغول شدند که هر اکسونش حدود ۵.۷ میلی‌متر ضخامت داشت. آنان لوله‌ای شیشه‌ای پر از آب دریا درون اکسون و یک میکروالکترود در یاخته وارد کردند تا ترکیب یون‌های درون و پیرامون یاخته را تعیین کنند. بر اثر تحریک اکسون با یک زوج الکترود بیرونی، مشخص شد که درون‌یاخته ابتدا دارای بار منفی (پتانسیل استراحت) و بیرون آن دارای بار مثبت است، ولی هنگام ایجاد تکانۀ عصبی، پتانسیل غشا معکوس می‌شود.

↑ Alan Hodgkin
↑ impulses
↑ Sir
↑ T H Huxley
↑ University College. London (UCL)
↑ Squid

[1] Alan Hodgkin

[2] ulses

[3] Sir

[4] T H Huxley

[5] University College. London (UCL)

[6] Squid

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[File:41022200.jpg|thumb|هاکسلی، اندرو]]
+هاکْسْلی، اندرو (۱۹۱۷)(Huxley, Andrew)<br />
-هاکْسْلی، اَنْدْرو (۱۹۱۷)(Huxley, Andrew)<br/> [[File:41022200.jpg|thumb|هاکْسْلي، اَنْدْرو]]فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۶۳، با آلن هاجکین<ref>Alan Hodgkin </ref> و به‌سبب تحقیقاتشان در زمینۀ سازوکارهای دخیل در انتقال یا مهار تکانه‌های عصبی<ref>impulses </ref> از خلال غشای نورون‌ها به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی دست یافت. هاکسلی در‌ ۱۹۷۴ لقب سِر<ref>Sir </ref> گرفت. در لندن زاده شد و نوۀ تی اچ هاکسلی<ref>T H Huxley </ref> بود. در کیمبریج درس خواند و طی جنگ جهانی دوم پژوهشگر ارتش بود. پس از پایان جنگ، به کیمبریج بازگشت و در ۱۹۶۰، استاد کالج دانشگاه لندن<ref>University College. London (UCL) </ref> شد. در ۱۹۴۵، هاکسلی و هاجکین در کیمبریج به اندازه‌گیری پتانسیل الکتروشیمیایی غشای یاخته‌های عصبی پرداختند. آنان به آزمایش اکسون ماهی مرکب<ref>Squid</ref> غول‌پیکری مشغول شدند که هر اکسونش حدود&nbsp;۵.۷ میلی‌متر ضخامت داشت. آنان لوله‌ای شیشه‌ای پر از آب دریا درون اکسون و یک میکروالکترود در یاخته وارد کردند تا ترکیب یون‌های درون و پیرامون یاخته را تعیین کنند. بر اثر تحریک اکسون با یک زوج الکترود بیرونی، مشخص شد که درون‌یاخته ابتدا دارای بار منفی (پتانسیل استراحت) و بیرون آن دارای بار مثبت است، ولی هنگام ایجاد تکانۀ عصبی، پتانسیل غشا معکوس می‌شود.
+فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۶۳، با آلن هاجکین<ref>Alan Hodgkin </ref> و به‌سبب تحقیقاتشان در زمینۀ سازوکارهای دخیل در انتقال یا مهار تکانه‌های عصبی<ref>impulses </ref> از خلال غشای نورون‌ها به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی دست یافت. هاکسلی در‌ ۱۹۷۴ لقب سِر<ref>Sir </ref> گرفت. در لندن زاده شد و نوۀ تی اچ هاکسلی<ref>T H Huxley </ref> بود. در کیمبریج درس خواند و طی جنگ جهانی دوم پژوهشگر ارتش بود. پس از پایان جنگ، به کیمبریج بازگشت و در ۱۹۶۰، استاد کالج دانشگاه لندن<ref>University College. London (UCL) </ref> شد. در ۱۹۴۵، هاکسلی و هاجکین در کیمبریج به اندازه‌گیری پتانسیل الکتروشیمیایی غشای یاخته‌های عصبی پرداختند. آنان به آزمایش اکسون ماهی مرکب<ref>Squid</ref> غول‌پیکری مشغول شدند که هر اکسونش حدود&nbsp;۵.۷ میلی‌متر ضخامت داشت. آنان لوله‌ای شیشه‌ای پر از آب دریا درون اکسون و یک میکروالکترود در یاخته وارد کردند تا ترکیب یون‌های درون و پیرامون یاخته را تعیین کنند. بر اثر تحریک اکسون با یک زوج الکترود بیرونی، مشخص شد که درون‌یاخته ابتدا دارای بار منفی (پتانسیل استراحت) و بیرون آن دارای بار مثبت است، ولی هنگام ایجاد تکانۀ عصبی، پتانسیل غشا معکوس می‌شود.
 &nbsp;