ابوترابی فرد، علی اکبر (قم ۱۳۱۸ـ نیشابور ۱۳۷۹): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابوتُرابیفرد، علیاکبر (قم ۱۳۱۸ـ نیشابور | ابوتُرابیفرد، علیاکبر (قم ۱۳۱۸ـ نیشابور ۱۳۷۹ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =علی اکبر ابوترابی فرد | |عنوان =علی اکبر ابوترابی فرد | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11065700-1.jpg|بندانگشتی|علی اکبر ابوترابی فرد]] | [[پرونده:11065700-1.jpg|بندانگشتی|علی اکبر ابوترابی فرد]] | ||
<p>روحانی مبارز ایرانی. دورۀ ابتدایی و متوسطه را در [[قم، شهر|قم]] گذراند. در ۱۳۳۹ش، در رشتۀ ریاضی دیپلم گرفت. اندکی بعد، وارد [[حوزه علمیه|حوزۀ علمیه]] مشهد شد. ادبیات عرب را نزد شیخ علیاکبر الهی خراسانی و ادیب نیشابوری، آموخت، سپس راهی قم شد و چندی پس از آن، به [[نجف]] رفت و در آزمون دانشکدۀ الهیات نجف، وابسته به [[الازهر]] [[مصر]]، پذیرفته شد. اما زمان چندانی در آنجا نماند و برای تکمیل تحصیلات خود مجدداً به قم بازگشت. در همین ایام، به نهضت [[امام خمینی]] (ره) پیوست و در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شرکت جست. بار دیگر رهسپار نجف شد ( | <p>روحانی مبارز ایرانی. دورۀ ابتدایی و متوسطه را در [[قم، شهر|قم]] گذراند. در ۱۳۳۹ش، در رشتۀ ریاضی دیپلم گرفت. اندکی بعد، وارد [[حوزه علمیه|حوزۀ علمیه]] مشهد شد. ادبیات عرب را نزد شیخ علیاکبر الهی خراسانی و ادیب نیشابوری، آموخت، سپس راهی قم شد و چندی پس از آن، به [[نجف]] رفت و در آزمون دانشکدۀ الهیات نجف، وابسته به [[الازهر]] [[مصر]]، پذیرفته شد. اما زمان چندانی در آنجا نماند و برای تکمیل تحصیلات خود مجدداً به قم بازگشت. در همین ایام، به نهضت [[امام خمینی]] (ره) پیوست و در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شرکت جست. بار دیگر رهسپار نجف شد (۱۳۴۴ش) و علاوهبر دروس حوزوی همان زمان، در دانشکدۀ الهیات نجف به تحصیل پرداخت. در آغاز فعالیتهای سیاسی خود، چندینبار، بهطور ناشناس، برای رساندن اعلامیههای امام خمینی (ره)، به ایران آمد تا اینکه، در ۱۳۴۹ش، در یکی از همین سفرهای خود به ایران، در مرز خسروی دستگیر و در [[قصرشیرین، شهر|قصر شیرین]] زندانی شد و سپس به زندان [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]] و از آنجا به زندان اوین منتقل گردید و شش ماه بعد آزاد شد. چندی بعد به مبارزۀ مسلحانه روی آورد و برای آوردن اسلحه از [[لبنان]] به ایران با [[اندرزگو، سیدعلی (۱۳۱۶ـ تهران ۱۳۵۷ش)|سید علی اندرزگو]] به همکاری پرداخت. بعد از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] تا اوایل ۱۳۵۹ش، رئیس کمیته انقلاب اسلامی قزوین بود. با آغاز جنگ، در شهریور ۱۳۵۹ش، به خدمت ستاد جنگهای نامنظم، درآمد و در کنار [[چمران، مصطفی|مصطفی چمران]] به مبارزه با متجاوزان عراقی پرداخت. در ۱۳۵۹ش، به اسارت نیروهای عراقی درآمد. در بازجویی، خود را پیشهور و شاگرد بزاز معرفی کرد؛ اما خبر شهادت او در ایران باعث شناسایی هویت وی نزد عراقیها شد. او پس از تحمل دوازده ماه زندان انفرادی و شکنجههای فراوان اجازۀ پیوستن به اسیران ایرانی را یافت. مدتی که در اردوگاههای مختلف [[عراق]] بهسر میبرد تأثیر زیادی در تقویت روحیۀ اسیران ایرانی و انسجام آنان داشت. او نزدیک به دَه سال را در اسارت گذراند و سرانجام، در ۲۵ شهریور ۱۳۶۹ش، به ایران بازگردانده شد و، طی حکمی از سوی رهبر انقلاب، به نمایندگی ایشان در ستاد امور آزادگان منصوب شد. ابوترابیفرد در چهارمین و پنجمین دورۀ [[مجلس شورای اسلامی]]، به نمایندگی از طرف مردم تهران انتخاب شد. در بهمن ۱۳۷۴ش، در تأسیس جمعیت دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی. شرکت و نقش فعال داشت. او در اثر سانحه رانندگی درگذشت.</p> | ||
<br><!--11065700--> | <br><!--11065700--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۸
ابوتُرابیفرد، علیاکبر (قم ۱۳۱۸ـ نیشابور ۱۳۷۹ش)
| علی اکبر ابوترابی فرد | |
|---|---|
| زادروز |
قم ۱۳۱۸ش |
| درگذشت | نیشابور ۱۳۷۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده الهیات نجف |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی |
| گروه مقاله | دین اسلام |
روحانی مبارز ایرانی. دورۀ ابتدایی و متوسطه را در قم گذراند. در ۱۳۳۹ش، در رشتۀ ریاضی دیپلم گرفت. اندکی بعد، وارد حوزۀ علمیه مشهد شد. ادبیات عرب را نزد شیخ علیاکبر الهی خراسانی و ادیب نیشابوری، آموخت، سپس راهی قم شد و چندی پس از آن، به نجف رفت و در آزمون دانشکدۀ الهیات نجف، وابسته به الازهر مصر، پذیرفته شد. اما زمان چندانی در آنجا نماند و برای تکمیل تحصیلات خود مجدداً به قم بازگشت. در همین ایام، به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شرکت جست. بار دیگر رهسپار نجف شد (۱۳۴۴ش) و علاوهبر دروس حوزوی همان زمان، در دانشکدۀ الهیات نجف به تحصیل پرداخت. در آغاز فعالیتهای سیاسی خود، چندینبار، بهطور ناشناس، برای رساندن اعلامیههای امام خمینی (ره)، به ایران آمد تا اینکه، در ۱۳۴۹ش، در یکی از همین سفرهای خود به ایران، در مرز خسروی دستگیر و در قصر شیرین زندانی شد و سپس به زندان کرمانشاه و از آنجا به زندان اوین منتقل گردید و شش ماه بعد آزاد شد. چندی بعد به مبارزۀ مسلحانه روی آورد و برای آوردن اسلحه از لبنان به ایران با سید علی اندرزگو به همکاری پرداخت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا اوایل ۱۳۵۹ش، رئیس کمیته انقلاب اسلامی قزوین بود. با آغاز جنگ، در شهریور ۱۳۵۹ش، به خدمت ستاد جنگهای نامنظم، درآمد و در کنار مصطفی چمران به مبارزه با متجاوزان عراقی پرداخت. در ۱۳۵۹ش، به اسارت نیروهای عراقی درآمد. در بازجویی، خود را پیشهور و شاگرد بزاز معرفی کرد؛ اما خبر شهادت او در ایران باعث شناسایی هویت وی نزد عراقیها شد. او پس از تحمل دوازده ماه زندان انفرادی و شکنجههای فراوان اجازۀ پیوستن به اسیران ایرانی را یافت. مدتی که در اردوگاههای مختلف عراق بهسر میبرد تأثیر زیادی در تقویت روحیۀ اسیران ایرانی و انسجام آنان داشت. او نزدیک به دَه سال را در اسارت گذراند و سرانجام، در ۲۵ شهریور ۱۳۶۹ش، به ایران بازگردانده شد و، طی حکمی از سوی رهبر انقلاب، به نمایندگی ایشان در ستاد امور آزادگان منصوب شد. ابوترابیفرد در چهارمین و پنجمین دورۀ مجلس شورای اسلامی، به نمایندگی از طرف مردم تهران انتخاب شد. در بهمن ۱۳۷۴ش، در تأسیس جمعیت دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی. شرکت و نقش فعال داشت. او در اثر سانحه رانندگی درگذشت.