هدایت، رضاقلی (تهران ۱۲۵۰ـ همان جا ۱۳۲۴ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Reza-Gholi Hedayat.jpg|بندانگشتی|رضاقلی هدایت]] | [[پرونده:Reza-Gholi Hedayat.jpg|بندانگشتی|رضاقلی هدایت]] | ||
هِدایت، رضاقلی (تهران ۱۲۵۰ـ همانجا ۱۳۲۴ش)<br> | هِدایت، رضاقلی (تهران ۱۲۵۰ـ همانجا ۱۳۲۴ش)<br> | ||
<p>(معروف به نیّرالملک) مترجم و دولتمرد ایرانی. فرزند [[نیرالملک، جعفرقلی خان (۱۲۱۰ـ۱۲۹۴ش)|جعفرقلی خان هدایت]] بود. در ۱۲۷۳ش دورۀ مدرسۀ دارالفنون را بهپایان رساند و به درجۀ سرتیپ سوم نایل آمد. سال بعد به مترجمی دارالفنون برگزیده شد و ناصرالدینشاه طی فرمانی نیابت دارالفنون را به او سپرد. چندی بعد رئیس دارالفنون شد و در ۱۲۷۸ش به دستور مظفرالدینشاه به درجۀ سرتیپ اول ارتقا یافت. در ۱۲۹۰ش طبق فرمان احمدشاه به معاونت وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه و فواید عامه منصوب و تا ۱۲۹۸ش در این سمت باقی بود. در ۱۲۹۴ش پس از مرگ پدرش به ارث و استحقاق به نیرالملک ملقب شد و در کابینۀ [[ | <p>(معروف به نیّرالملک) مترجم و دولتمرد ایرانی. فرزند [[نیرالملک، جعفرقلی خان (۱۲۱۰ـ۱۲۹۴ش)|جعفرقلی خان هدایت]] بود. در ۱۲۷۳ش دورۀ مدرسۀ دارالفنون را بهپایان رساند و به درجۀ سرتیپ سوم نایل آمد. سال بعد به مترجمی دارالفنون برگزیده شد و ناصرالدینشاه طی فرمانی نیابت دارالفنون را به او سپرد. چندی بعد رئیس دارالفنون شد و در ۱۲۷۸ش به دستور مظفرالدینشاه به درجۀ سرتیپ اول ارتقا یافت. در ۱۲۹۰ش طبق فرمان احمدشاه به معاونت وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه و فواید عامه منصوب و تا ۱۲۹۸ش در این سمت باقی بود. در ۱۲۹۴ش پس از مرگ پدرش به ارث و استحقاق به نیرالملک ملقب شد و در کابینۀ [[طباطبایی، سیدضیاءالدین (شیراز ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۴۸ش)|سید ضیاءالدین طباطبایی]] وزیر معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه بود. زمانی که داور مأمور تجدید سازمان عدلیه شد، در ریاست شعبۀ دوم دیوان عالی تمیز، کفیل دیوان عالی تمیز، و ریاست دیوان عالی کشور به او محول شد. عضو افتخاری فرهنگستان فرانسه بود. ترجمۀ کتاب ''پرورش روح و جسم و اخلاق'' از اوست.</p> | ||
<br><!--41055800--> | <br><!--41055800--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۷
هِدایت، رضاقلی (تهران ۱۲۵۰ـ همانجا ۱۳۲۴ش)
(معروف به نیّرالملک) مترجم و دولتمرد ایرانی. فرزند جعفرقلی خان هدایت بود. در ۱۲۷۳ش دورۀ مدرسۀ دارالفنون را بهپایان رساند و به درجۀ سرتیپ سوم نایل آمد. سال بعد به مترجمی دارالفنون برگزیده شد و ناصرالدینشاه طی فرمانی نیابت دارالفنون را به او سپرد. چندی بعد رئیس دارالفنون شد و در ۱۲۷۸ش به دستور مظفرالدینشاه به درجۀ سرتیپ اول ارتقا یافت. در ۱۲۹۰ش طبق فرمان احمدشاه به معاونت وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه و فواید عامه منصوب و تا ۱۲۹۸ش در این سمت باقی بود. در ۱۲۹۴ش پس از مرگ پدرش به ارث و استحقاق به نیرالملک ملقب شد و در کابینۀ سید ضیاءالدین طباطبایی وزیر معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه بود. زمانی که داور مأمور تجدید سازمان عدلیه شد، در ریاست شعبۀ دوم دیوان عالی تمیز، کفیل دیوان عالی تمیز، و ریاست دیوان عالی کشور به او محول شد. عضو افتخاری فرهنگستان فرانسه بود. ترجمۀ کتاب پرورش روح و جسم و اخلاق از اوست.