سیناترا، فرانک (۱۹۱۵ـ۱۹۹۸)
| تامس تری Thomas Terry | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | کمدین |
| آثار | من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) |
| گروه مقاله | سینما |
سیناتْرا، فرانْک (۱۹۱۵ـ۱۹۹۸)(Sinatra, Frank)
خوانــنـده و بازیگر امریکایی. شـهـــرت‌اش مـدیـــــون جمله‌بندی[۱]های آوازی و شور و هیجانی است که حین خواندن به‌ویژه در اجرای بالادهای (ترانه‌های) عاشقانه‌اش به‌کار می‌برد؛ نام او خصوصاً با آواز My Way مرتبط است. ازجمله فیلم‌های اوست: از این‌جا تا ابدیت[۲] (۱۹۵۳) که جایزۀ اُسکار را برایش به‌ارمغان آورد، بعضی‌ها دوان دوان آمدند[۳] (۱۹۵۹)، و یک فیلمِ دلهره‌آورِ سیاسی با عنوان کاندیدای منچوری[۴] (۱۹۶۳). سیناترا در دهۀ ۱۹۵۰ قراردادی با شرکت کاپیتول[۵] منعقد کرد و دوباره به عرصۀ ضبط و آواز روآورد و به‌اوجِ دورانِ فعالیتِ هنریِ خود رسید. همواره محبوبِ عامۀ شنوندگان خود بود. بسیاری از آوازهایش را نِلسون ریدل[۶] (۱۹۱۲ـ۱۹۸۵) ارکستراسیون می‌کرد. در سینما، سیناترا در فیلم‌های موزیکال پرفروشی ایفای نقش کرده است. با رسیدنِ دهۀ ۱۹۶۰ سیناترا گروهی از دوستان و نوازندگان و مجریانِ موسیقی را به دورِ خویش جمع کرد، این گروه بعدها به «رَت پَک[۷]» مشهور شدند.