برزیلی، معماری
برِزیلی، معماری (Brazilian architecture)
نخستین بناهای مهم در برزیل، کلیساهایی بودند که یسوعی‌ها ساختند، ازجمله کلیسای سنت بنتو[۱] در ریو د ژانیرو[۲] (۱۶۵۲) در سبک باروک آغازین[۳]. در نیمۀ دوم قرن ۱۸ گونه‌ای باروک منحصربه‌فرد در برزیل شکوفا شد؛ کلیسای بوم جیزز[۴] در کونگون‌هاس دو کامپو[۵] (۱۷۷۷) نمونۀ گزیده‌ای از تجلّی این سبک است. درخلال قرن ۱۹، برخی سبک‌های اروپایی به برزیل راه‌یافت. از اوایل قرن ۲۰، معماری برزیل از تأثیر شدید جنبش مدرن نشان دارد. کارهای اسکار نیمایر[۶] و لوسیو کوشتا[۷] (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸)، که از لوکوربوزیه[۸] متأثر بودند، بعدها نوعی شور و شوق خاص خود را یافتند که در معماری مدرن به‌ندرت دیده می‌شود. طرح کوستا برای برازیلیا (۱۹۵۷)، پایتخت جدید کشور، مشهورترین اثر اوست.