اسقف اعظم

اُسْقُف اَعظَم (archbishop)

در کلیساهای مسیحی، اسقفی بلندپایه، رئیس چند اسقفِ دیگر قلمرو خود و معمولاً‌ مطران یا رئیس روحانی یک ناحیه. مقام سراسقفی در کلیسای کاتولیک رومی، کلیسای ارتدوکس شرق، و کلیسای انگلیکان وجود دارد. کلیسای انگلستان دو سراسقف دارد: سراسقف کنتربری (ملقّب به «نخست‌‌کشیش همۀ انگلستان») و سراسقف یورک (ملقّب به «نخست‌کشیش انگلستان»). عنوان سراسقف از قرار معلوم نخستین‌بار در زمان آتاناسیوس قدیس (قرن ۴م) در اسکندریه به‌‌کار رفته است. در کلیسای ارتُدوکس شرق استفاده از آن قاعدۀ ثابتی ندارد. در اروپای قرون وسطا سراسقف‌ها اختیاراتی مستقل از دستگاه پاپی نداشتند، زیرا ملزم به گرفتن پالیوم (ردای نمادین) از روم بودند. در کلیسای کاتولیک رومی اجازۀ پوشیدن پالیوم فقط به سراسقف‌هایی داده می‌شود که حوزۀ کار کلان‌شهری دارند. مقام‌های سراسقفیِ تشریفاتی نیز وجود دارند.

 

---