باحطاب، صالح بن سالم
باحطاب، صالح بن سالم (حیدرآباد دکن 1906- 1954م) Saleh bin Salem Bahatthb
فقیه، ادیب و شاعر یمنی‌تبار هندی. خانواده‌اش که از عالمان دینی یمن بودند به حیدرآباد هند مهاجرت کرده و او در محیطی علمی و ادبی رشد کرد. آموزش‌های ابتدایی را از پدر فراگرفت، سپس به دانشگاه نظامیه وارد شد و علوم معقول و منقول و ادبیات عرب را در آنجا آموزش دید. در 21 سالگی امتحان نهایی نظامیه را با شایستگی به پایان برد، از استادان این دانشگاه گواهی شایستگی تدریس دریافت کرد و در همان دانشگاه مشغول به تدریس شد. وی همزمان با تدریس، به عنوان قاضی و مفتی و امام جمعه‌ی منطقه‌ی بارکسِ حیدرآباد انتخاب گردید. باحطاب همچنین مدیریت کتابخانه‌ی دانشگاه نظامیه را برعهده داشته است. هنوز به پنجاه سالگی نرسیده بود که به سبب بیماری سل چشم از جهان فروبست. این بیماری سبب شده بود وی تا زمان مرگ ازدواج نکند.
باحطاب مدرسه‌ی دینی سبیل الخیر را در حیدرآباد تأسیس کرد. آثاری در فلسفه، منطق، ادبیات عرب و تاریخ از وی باقی مانده است. همچنین کتاب‌های سیره‌ی امام شافعی و فتاوای شافعی را به عربی تألیف کرده. دیوان شعری هم از وی بر جا مانده که هنوز منتشر نشده است. باحطاب آثاری را از اردو به عربی و بالعکس ترجمه کرده که از آن جمله است: ترجمه‌ی کتاب حکمت اسلامی محمد عبدالغفور صدیقی به عربی (با عنوان المنحة الربانیة و النفحة الایمانیه) و ترجمه‌ی کتاب شجرة الکون شیخ صدیق به اردو (با عنوان الارشاد و العون).