فرانسوا پریه
| فرانسوا پریه François Périer | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس 10 نوامبر 1919م |
| درگذشت | 28 ژوئن 2002م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | بازیگری- دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | اورفه (1950)؛ در پارک اتفاق افتاد (1953)؛ مردی که هرگز نبود (1956)؛ ژرزو (1957)؛ شب‌های کابیریا (1957)؛ وصیتنامۀ اورفه (1960) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا)/ 1957 |
فرانسوا پریه (پاریس 10 نوامبر 1919- 28 ژوئن 2002م) (François Périer)
(نام اصلی: فرانسوا پیلو[۱]) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز[۲] برندۀ بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) شد.
پریه در آموزشگاه کورس سیمون[۳] (پاریس) دورۀ بازیگری را گذراند و سپس در «دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک[۴]» تحصیل کرد. همزمان در سال 1938 با بازی در نمایشی از کلود آندره پوژه[۵] و فیلمی از ژان بوایه[۶] (گرمای سینه[۷]) فعالیت حرفه‌ای را آغاز کرد. حضور بعدی‌اش در سینما در نقش اول فیلم هتل دو نو[۸] (ساختۀ مارسل کارنه[۹]) بود. پریه از ابتدای دهۀ 1950 چنان شهرتی به هم زده بود که مورد توجه کارگردانان شاخص ایتالیایی نیز قرار گرفت. فرانسوا پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت.
برخی از آثار سینمایی
- پیوند عشق (آنری دوکوآ[۱۰] - 1942)
- زندگی گلگون (ژان فور[۱۱] - 1948)
- بازگشت به زندگی (آنری-ژرژ کلوزو[۱۲] - 1949)
- اورفه (ژان کوکتو - 1950)
- در پارک اتفاق افتاد (ویتوریو دسیکا و جانی فرانچولینی[۱۳] - 1953)
- مردی که هرگز نبود (رونالد نیم[۱۴] - 1956)
- ژرزو (رنه کلمنت[۱۵] - 1957)
- شب‌های کابیریا (فدریکو فلینی - 1957)
- وصیتنامۀ اورفه (ژان کوکتو - 1960)
- عشق و زن فرانسوی (گروه کارگردانان - 1960)
- شیرین و ترش (ژاک باراتیه[۱۶] - 1963)
- سامورایی (ژان پیر ملویل - 1967)
- زد (کوستا گاوراس - 1969)
- دایرۀ سرخ (ژان پیر ملویل - 1970)
- استاویسکی (آلن رنه - 1974)
- نبرد پلیس‌ها (رابین دیویس[۱۷] - 1979)
- ضارب (آلن دلون - 1983)
- حق خود را بگیر (ژان- لوک گدار - 1987)
- مادام بوواری (کلود شابرول - 1991)
- ↑ François Pillu
- ↑ Gervaise
- ↑ cours Simon
- ↑ Le Conservatoire national supérieur d'art dramatique
- ↑ Claude-André Puget
- ↑ Jean Boyer
- ↑ La Chaleur du sein
- ↑ Hôtel du Nord
- ↑ Marcel Carné
- ↑ Henri Decoin
- ↑ Jean Faurez
- ↑ Henri-Georges Clouzot
- ↑ Gianni Franciolini
- ↑ Ronald Neame
- ↑ René Clément
- ↑ Jacques Baratier
- ↑ Robin Davis