میرزا عباس نوری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

میرزا عباس نوری ( - تهران 12۵۵ق)

(نام کامل: میرزا عباس نوری تاکری؛ معروف به میرزا بزرگ نوری و میرعماد ثانی) خوشنویس و از منشیان و مستوفیانِ خوشنویس دربار فتحعلی‌شاه قاجار. میرزا عباس پدر میرزا حسینعلی نوری ملقب به بهاءالله و یحیی نوری ملقب به صبح ازل بوده، اگرچه خود پیش از آغاز بلوای فرزندانش از دنیا رفته است. چون درگذشت به سفارش خودش پیکرش را به نجف بردند و در گورستان وادی‏‌السلام به خاک سپردند. میرزا از زبردست‏‌ترین نستعلیق‏‌نویسان سدۀ سیزدهم هجری بود.

تولد میرزا در قریۀ تاکرِ نور مازندران بوده و تحصیلات مقدماتی را در قریۀ کلاکه، یک فرسنگ و نیمی تاکر به پایان رسانده است. در خط معلمی نداشت و در جوانی چند قطعه از خطوط میرعماد را به دست آورد و از روی آن مشق کرد و در زمان کوتاهی در خط نستعلیق سرآمد عصر خود شد. چنانکه به قول دکتر مهدی بیانی، میرزا عباس نوری، در این سبک به اندازه‌ای با قدرت بود که هیچ یک از پیروان «میر» به آن درجه نرسیده‌اند.