دقت گرایی
سبکی امریکایی در نقاشی که حدود ۱۹۲۰م پدید آمد، و خلق سوژه‌های صنعتی امریکا با رنگ‌های خالص و شفاف ویژگی آن بود. نقاشان این شیوه کمتر حرکت، یا پیکر انسان را تصویر می‌کنند و بیشتر به ترسیم بناها می‌پردازند. چارلز دموت[۱] و چارلز شیلر[۲]، برجسته‌ترین نقاشان این مکتب‌اند. هرچند دموت آبرنگ‌های شاعرانه‌ای هم آفریده است. پرستون دیکینسون[۳]، رالستون کرافورد[۴]، و نایلز اسپنسر[۵] از دیگر نقاشان امریکایی بودند که اغلب به این مکتب منتسب‌اند. لیونل فاینینگر[۶] و جوزف استلا[۷] در برخی ویژگی‌های اسلوبی و مضمونی با دقت‌گرایان مشابهت‌هایی داشتند، و جورجیا اوکیف[۸] از ظرافت و دقت این شیوه در نقاشی از طبیعت بهره می‌بُرد. گرایش دقت‌گرایان به تجزیۀ هندسی اشیا، از تأثیر آنان از کوبیسم[۹] نشان دارد. فتوریسم[۱۰] نیز، به‌ویژه به‌لحاظ ستایش‌اش از صنعت، در شیوۀ دقت‌گرایی بی‌تأثیر نبود. اما جنبه‌های دیگر نقاشی دقت‌گرا، از جمله متانت، سادگی، و وضوح، مشخصاً امریکایی‌اند. میراث دقت‌گرایی در جنبش‌های نوظهور گوناگون، از فتورئالیسم[۱۱] تا کمینه‌گرایی (مینیمالیسم)[۱۲]، مشهود است.