ریش تراش شهر سویل
ریشْ‌تراش شهر سِویل (Le Barbier de Seville)
(یا: احتیاط بی‌حاصل) نمایش‌نامه‌ای کمدی، در چهار پرده، نوشتۀ پیِر دو بومارشه[۱]، به زبان فرانسوی، منتشرشده و نخستین اجرا در ۱۷۷۵. کنت آلماویوا عاشق دختری زیباروست که ازقضا قیم پیرش نیز بدو دل بسته است. کنت، با حیلت و نیرنگ دختر را از آن خود می‌کند و قیم پیر را در موقعیتی قرار می‌دهد که جز پذیرفتن ازدواج کنت با دختر چاره‌ای ندارد. بومارشه ابتدا آن را در پنج پرده نوشته بود، اما چون اجرای نخست توفیقی نیافت آن را اصلاح کرد. این نمایش‌نامه به‌رغم ساخت مبتذلش توجه بسیاری را به‌خود جلب کرد. دو اپرای مشهور از این اثر ساخته شده است؛ ریش‌تراش سویلیا یا احتیاط بی‌فایده، اپرایی به سبک غنایی در دو پرده، ساختۀ جووانی پازیلو، که نخستین‌بار در ۱۷۸۲ در سن‌پترزبورگ به روی صحنه رفت، و اپرای مشهورتری با نام ریش‌تراش سویلیا، در دو پرده، که متن آن را چزاره ستربینی نوشت و آهنگ آن را جواکینو روسینی[۲] ساخت (۱۸۱۶). این اپرا از شاهکارهای موسیقی به‌شمار می‌رود.