اسلایتن، دیک (۱۹۲۴ـ۱۹۹۳)
اِسلایْتن، دیک (۱۹۲۴ـ۱۹۹۳)(Slayton, Deke)
فضانورد امریکایی. یکی از هفت برگزیدۀ اصلی ناسا در ۱۹۵۹ برای مجموعه پروازهای فضایی «مرکوری[۱]» بود. به سبب وضعیت جسمانی‌اش از پرواز محروم شد و دَه سال سرپرستی عملیات پروازهای سرنشین‌دار ناسا را برعهده گرفت. در ۱۹۷۲، آمادگی پرواز پیدا کرد و سرانجام، در ۱۹۷۵ به فضا پرواز کرد. در آن زمان مُسن‌ترین شخصی بود که در ۵۱ سالگی به این کار دست می‌زد. با این‌که برای دومین مأموریت مداری برگزیده شده بود، اما نارسایی جزئی قلب مانع از پرواز او شد. در مقام سرپرست پروازهای سرنشین‌دار، مسئول آموزش فضانوردان و انتخاب سرنشینان پروازهای فضایی گوناگون، ازجمله مأموریت‌های آپولو[۲] برای ماه، بود. سرانجام، شخصاً در مأموریت مشترک آپولو ـ سایوز[۳] پرواز کرد، مأموریتی که ضمن آن آپولوی امریکایی به سایوز[۴] شوروی ملحق شد. سپس ناسا را ترک کرد و به شرکتی خصوصی پیوست که در زمینۀ خدمات فضایی فعالیت می‌کرد.