بابایی بن لطف
بابایی بِن لُطف ( ـ۱۰۷۳ق)
شاعر و وقایع‌نگار یهودی ایرانی. در کاشان متولد شد. همچون دیگر اهالی کاشان زیر فشار دولت صفوی اسلام آورد، اما پنهانی بر دین یهود بود. به‌سبب این فشارها قصد داشت به بغداد مهاجرت کند، اما چون مهاجرت او برای خانواده‌اش خطرآفرین بود، از این کار منصرف شد. از او دو کتاب با نام‌های تاریخ آنوسی و مناجات‌نامه برجای مانده که هر دو اثر به زبان فارسی و خط عبری است. بابایی‌بن لطف در سرایش شعر متأثر از شاعران کلاسیک ایران بوده و اشعارش را در بحر هزج مسدّس محذوف سروده است.