آماتی، خاندان (قرون ۱۶ تا ۱۸)
آماتی، خاندان (قرون ۱۶ تا ۱۸)(Amati)
خانوادۀ ایتالیایی ویولن‌ساز. در حدود سال‌های ۱۵۵۰ تا ۱۷۰۰ در کرِمونا[۱] کار می‌کردند. نیکولو آماتی[۲] (۱۵۹۶ـ۱۶۸۴) استادِ آندرِ‌آ گوارنِری[۳] و آنتونیو استرادیواری[۴] بود. پدربزرگ نیکولو، آندرِ‌آ آماتی[۵] (ح۱۵۱۱ـ ح ۱۵۸۰) شکل کلاسیک ویولن را پدید آورد. قدیمی‌ترین ویولن‌های شناخته‌شدۀ آندرِ‌آ آماتی فقط سه سیم داشتند و احتمالاً او اولین کسی بوده که سیم چهارم را اضافه کرده است. معروف است که ویولاها و ویولن‌های کوچک و بزرگ (مدل «گراند») می‌ساخت و ویولون‌سل‌هایی نیز ساخته است، که یک دسته از آن‌ها پس از ۱۵۶۰ به سفارش شارل نهم[۶] پادشاه فرانسه ساخته شدند و برخی از آن‌ها هنوز هم باقی مانده‌اند. صدای سازهای او پُر و زیباست اما کم‌قدرت‌تر از صدای سازهای جانشینان او در مکتب کرِمونایی[۷] است، آن نیز شاید به‌سبب قوس خیلی زیاد شکمِ ساز که از مشخصۀ ویولن‌ها و ویولاهای او بود، ناشی می‌شد. پس از آندرِ‌آ، دو پسرش، آنتونیو[۸] (۱۵۵۰ـ۱۶۳۸) و جیرولامو (هیرونیموس)[۹] (۱۵۶۱ـ۱۶۳۰)، جانشین او شدند و سنت پدر را ادامه دادند؛ آنان اغلب سازهای خود را با نشان‌ِ مشترک «برادران آماتی، پسران آندرِ‌آ[۱۰]» مشخص می‌کردند. نیکولو آماتی پسر جیرولامو و سرشناس‌ترین عضو خانواده بود. ویولن‌های او صدایی بی‌نهایت غنی و با شدتی فوق‌العاده تولید می‌کردند، که با استفاده از چوبی ضخیم‌تر و کاهش برآمدگی شکم به‌دست آمده بود. در این زمان ویولن‌های کرِمونا شهرت زیادی پیدا کرده بودند، که تا امروز هم آن را حفظ کرده‌اند، و آن‌ها را بهترین ویولن‌های جهان می‌دانند. شهرت نیکولو و شاگردانش، گوارنِری و استرادیواری، به نوعی آوازۀ آندرِ‌آ و پسرانش را تحت‌الشعاع قرار داده بود، اما نام ایشان نیز به‌سبب پیش‌گامی در عرضۀ یک حرفۀ صنعتی جدید به ایتالیا در یادها مانده است.