پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)
پایوَر، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ـ ۱۳۸۸ش)
نوازندۀ ایرانی، نواساز و سرپرست ارکستر، معلم، مؤلف و بنیاد‌گذار شیوۀ شخصیِ سنتورنوازی. آموزش اصلی او در محضر استاد ابوالحسن صبا بود و به توصیۀ او از اطلاعات رکن‌الدین مختاری و عبدالله دوامی نیز استفاده کرد. فعالیت حرفه‌ای او نزدیک به ۵۰ سال ادامه یافت که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از بیش از ۱۵۰۰ اجرای زنده در داخل و خارج از کشور، تربیت صدها شاگرد، سرپرستی ارکستر، ساخت آهنگ‌های گوناگون، تک‌نوازی سنتور، تنظیم و اجرای قطعات قدیمی از استادان بزرگ گذشته، نت‌نویسی ردیف آوازی و تصنیف‌های اصیل قدیمی، نوشتن کتاب‌های متعدد برای آموزش سیستماتیک سنتورنوازی و نیز اجرای قطعات ساخته خود، شرکت در جشنواره‌های سنتورنوازی داخل و خارج از کشور، عضویت در شوراهای گوناگون موسیقی، صدها ساعت ضبط‌های خصوصی، صحنه‌ای، رادیویی و تلویزیونی و شرکت در ضبط بیش از ۵۰ ساعت صفحۀ گرام و نوار کاست محتوی موسیقی اصیل ایرانی. موسیقی پایور، برآیندی کامل از ترکیب متعادل گرایش‌های صبا، وزیری و خالقی، دست‌مایه‌های قدیم موسیقی ردیف و بهره‌گیری از تکنیک‌ها و بیان متجددانۀ آن‌هاست. بررسی دقیق شیوۀ سنتورنوازی او، گویای سلیقه‌اش در تنظیم و اجرای قطعات قدیمی و قطعات خودش، و همچنین روش او در آموزش موسیقی، معرف این نوع نگاه به موسیقی ایرانی است. ازجمله آثار اوست: کتاب‌های دستور سنتور، هشت آهنگ برای سنتور، ردیف چپ کوک برای سنتور، سی قطعه چهار مضراب، ردیف آوازی و تصنیف‌های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، نوارهای مجموعه آثار درویش‌خان، در سه آلبوم؛ تصنیف‌های ایرانی، و پیغام اهل راز؛ چهارباغ؛ کنسرت اساتید؛ گفت‌وگو، شامل مجموعه قطعات کوچک و نوارهای خودآموز سنتور.