ایوانف، میخاییل (۱۸۴۹ـ۱۹۲۷)
ایوانُف، میخائیل (۱۸۴۹ـ۱۹۲۷)(Ivanov, Mikhail)
آهنگساز و منتقد روس. زیرنظر چایکوفسکی[۱] و دیگران در کنسرواتوار مسکو[۲] تحصیل کرد و از ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۶ بیشتر در رم بود، و پس از آن منتقد موسیقی مجلۀ ناوایه ورِمیا[۳] شد. ازجمله آثار اوست: اپراهای ضیافت پوتِمکین[۴] (۱۹۰۲)، زاباوا پوتیاتیشنا[۵] (۱۸۹۹)، زن مغرور[۶]، و وای بر خردمندان[۷]؛ بالۀ باکرۀ معبد وِستا[۸](۱۸۸۸)؛ رکویِم؛ سمفونی؛ پرولوگِ سمفونیکساوونارولا[۹]؛ سوییت دهاتی[۱۰] برای ارکستر؛ قطعههای پیانویی؛ ترانهها.