لورنتسو موناکو (ح ۱۳۷۰ـ ح ۱۴۲۵م)
لورِنْتسو موناکو (ح ۱۳۷۰ـ ح ۱۴۲۵م)(Lorenzo Monaco)
(نام اصلی: پیِرو دی جووانّی[۱]) نقاش ایتالیایی فعال در سبک گوتیک بین‌المللی[۲]. کارش حاصل تلفیق قلمزنی موزون، سیالیت زیبای خط و گرایش تزیینی مکتب سیِنایی[۳] با سنت‌های فلورانسی[۴] پیروان جوتّو[۵] بود. در ۱۳۹۱م جامۀ رهبانی به‌تن کرد و بسیاری از سال‌های عمرش را در دیری در فلورانس گذراند. اثر چند لته‌ای بزرگش مریم عذرا و مسیح کودک[۶] (۱۴۰۶ـ۱۴۱۰م) و تابلوی تاج‌گذاری مریم عذرا[۷] (۱۴۱۳م)، رنگ‌‌گزینی طلایی، تمایل به نمایش پیچ‌وتاب‌های پارچه و اشکال منحنی، و بهره‌برداری هوشمندانۀ وی از نور را به‌خوبی نشان می‌دهند. در دورۀ متأخر کارش تحت‌تأثیر طبیعت‌گرایی[۸] لورنتسو گیبرتی[۹] قرار گرفت که در آثاری همچون دیوارنگارۀ[۱۰] زندگی مریم عذرا[۱۱] و محراب بشارت[۱۲] (هردو ۱۴۲۰ـ۱۴۲۴م) این تأثیر نمایان گشت.