ارتوپتیک
اورتوپتیک (Orthoptics)
روشی برای تواناسازی چشم و اصلاح بینایی با تمرکز بر تشخیص درست، ورزش دادن چشم و راهنمایی بیمار. . اورتوپتیست[۱]ها برای دستیابی به اهداف یاد شده، وظایف زیر را انجام میدهند:
معاینه چشم و تشخیص اختلالاتی چون دوبینی، دور یا نزدیکبینی، انحراف چشم و ضعف بینایی؛ تجویز لنز یا عینک؛ غربالگری و سنجش بینایی کودکان؛ تمرین و ورزش چشمی: تعیین نوع، روش انجام و نظارت بر اجرا؛ راهنمایی افراد با اختلال بینایی به مراکز پزشکی یا پزشکان مرتبط به بیماری به منظور تکمیل معاینات؛ بررسی وضع بیمار و مشورت به او قبل از مراجعه به چشمپزشک یا درمانگر دیگر؛ خدمات به بیمار پس از جراحی چشم و بازگرداندن او به وضع عادی.
تاریخچه
دانش چشمپزشکی پس از پیشرفت، از سدۀ بیستم دارای انشعاب شد و چند رشتۀ علمی جدید پدید آمد. مری مدوکس[۲] در اول سدۀ بیستم اورتوپتیک را به عنوان یک دانش مستقل چشمی معرفی کرد؛ و به عنوان پیشگام و اولین اورتوپتیست شناخته میشود. وی در دهۀ 1920م مطبی در لندن دایر کرد و به افراد دارای اختلالات چشمی و بینایی رسیدگی میکرد. با افزایش مراجعات، کلینیک اورتوپتیک را در 1928م در بیمارستان سلطنتی وست مینستر[۳] راه انداخت. روش او، جراحی و مشابه چشمپزشکان نبود. بلکه درصدد شناخت اختلالات، سپس درستسازی بینایی و سلامتی چشم با ساماندهی به حرکات چشم، ورزش و تمرین یا لنز و عینک بود. البته پیش از مدوکس، چشمپزشک فرانسوی، لویی امیل ژاوال[۴] در سدۀ نوزدهم به هنگام درمان دوبینی از تمرینهای عملی استفاده میکرد. اما مدوکس این شیوه را تکمیل و به عنوان یک رشتۀ علمی معرفی کرد. پس از مدوکس، کشورهای دیگر هم به ضرورت این رشته پی بردند. استرالیا در سال 1931م، کلینیک اورتوپتیک را در بیمارستان آلفرد[۵] (در ملبورن) تأسیس کرد. در ایران هم کلینیکهای اورتوپتیک در بیمارستان نور تهران و بیمارستان چشمپزشکی بینا (تهران) تأسیس شدند. همچنین در شهرستانها، مراکز چشمپزشکی به خدمات درمانی اورتوپتیک هم میپردازند. انجمن بینالمللی ارتوپتیک[۶] در 1967م توسط اورتوپتیستهای بریتانیا بنیانگذاری شد. هماکنون 20هزار عضو از بیست کشور دارد. یکی از اقدامات آن برگزاری کنگره بینالمللی اورتوپتیک بوده است.