اوورتور
اووِرتور (overture)
در موسیقی، قطعۀ آغازگر یک کنسرت یا اپرا، که هم وظیفۀ مستقرکردن و آماده‌سازی شنوندگان را دارد و هم به رهبر ارکستر و نوازندگان فرصتی می‌دهد تا به آکوستیک محل اجرای برنامه خو بگیرند. (← پرلود). در قرن ۱۷، استفاده از اوورتور در اپرا آغاز شد؛ اوورتور «ایتالیایی» حاوی دو موومان سریع است که یک موومان آهسته آن دو را از هم جدا می‌کند، و اوورتور «فرانسوی» یک موومان سریع دارد که بین دو موومان آهسته قرار گرفته است. برخی از اوورتورهای مشهور عبارت‌اند از اوورتور اگمونت (بتهوون)؛ اوورتور ۱۸۱۲ (چایکوفسکی)؛ اوورتور دون ژوان (موتسارت).