بدایونی ، عبدالقادر (ح ۹۴۷ـ تا ۱۰۲۴ق)
بَدایونی، عبدُالقادر (ح ۹۴۷ـ تا ۱۰۲۴ق)
| عبدالقادر بدایونی | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۹۴۷ ق |
| درگذشت | تا ۱۰۲۴ق |
| ملیت | هندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در سنبهل |
| شغل و تخصص اصلی | عالم ; ادیب |
| آثار | دایونی منتخب التواریخ ؛ الاحادیث ؛ نجات الرشید؛ رزم نامه ؛ ترجمه بخشی از معجم البلدان |
عالم، ادیب، تاریخ نگار، شاعر، نویسنده و مترجم فارسی نویس شبه قارۀ هند. در ۹۶۰ق برای تحصیل به سنبهل رفت و در آن‌جا نزد شیخ حاتم سنبهلی و شیخ ابوالفتح تهانیسری درس خواند. سپس در پتیالی در دستگاه حسین خان، جاگیردار پتیالی، منصب «صدر» (عالی‌ترین مقام قضایی) یافت. در ۹۸۱ق در آگره به درگاه اکبر شاه گورکانی راه یافت. با ابداع «دین الهی» اکبر، که نداشتن تعصب و داشتن اعتقاد به یگانگی ادیان گوناگون را تبلیغ می‌کرد، بدایونی که سُنّی متعصبی بود از چشم اکبر افتاد. از آثار بدایونی منتخب التواریخ در انتقاد از اوضاع عصر اکبر و شرکت در تألیف تاریخ الفی است. همچنین می‌توان به کتاب الاحادیث، نجات الرشید، رزم‌نامه، ترجمۀ بخشی از معجم البلدان، ترجمۀ خلاصۀ جامع التواریخ رشیدی، خرد افزا، تکمیل بحر الاسمار، ترجمۀ رامایان و بازنویسی و تلخیص تاریخ کشمیر اشاره کرد.