بنیه

بُنْیه

(در لغت به‌معنی نهاد و سرشت) اصطلاحی در فلسفه و کلام. نزد فلاسفه عبارت است از جسم مرکب، بدان‌سان که از ترکیب آن مزاج حاصل آید. فلاسفه بنیه را شرط تحقق حیات می‌دانند. برخی متکلمان، بنیه را امتزاج اجزایی دانسته‌اند که دارای اَعراض ویژه است (مزاج)، برخی از رطوبت، حرارت، برودت و یبوست به بنیه تعبیر کرده‌اند و برخی بدن مرکب از عناصر اربعه را بنیه دانسته‌اند و سرانجام گروهی از متکلمان بنیه را فرد یا جزئی به‌شمار آورده‌اند که هستی حیوان را تحقق می‌بخشد و با کمتر از آن تحقق نمی‌یابد.