فرخ نامه
فرّخ‌نامه
(یا: فَرَج‌نامه) دانشنامه‌ای به فارسی تألیف ابوبکر مطهر بن محمد جمالی یزدی. مؤلف این کتاب را در ۵۸۰ق برای فرزندش، ابوالقاسم، و به نام وزیری که مجدالدین احمد بن مسعود نام داشته تألیف کرده است. کتاب دوبار نگارش یافته است، نخست در شانزده مقاله در علوم طبیعی، فنون و عقاید، بار دوم، در هشت مقاله و در تلخیص نگارش نخست و به قلم خودِ نویسنده. از مطالب عمدۀ فرخ‌نامه است: منافع انسان و طیور و اشجار، جواهر و احجار، معرفت داروها، علم فراست، علم اکتاب (فال‌گویی)، زهرها و پادزهرها، اختلاج اعضا و معنی لغات پهلوی. این کتاب به پیروی از نزهت‌نامۀ علایی و با استفاده از مطالب آن نوشته شده است و به‌سبب کاربرد اصطلاحات و لغات در حوزۀ علوم و فنون اهمیت دارد. این کتاب و نزهت‌نامه را از منابع مهم برای مطالعۀ خرافات در ایران پیش از مغول دانسته‌اند. نگارش نخست فرخ‌نامه به تصحیح ایرج افشار به‌چاپ رسیده است (۱۳۴۶ش).