سالک

سالِک
در اصطلاح عام، کسی که قدم در وادی معرفت نهد و دستِ ارادت به شیخی دهد. در اصطلاحِ عرفان، کسی که از سویی، بعضی از مقامات را طی کرده، و از سویی دیگر، هنوز به مقام معرفت نرسیده است. در این اصطلاح، تنها داشتن آگاهیِ علمی نسبت به مقامات، موجب نمی‌شود که به کسی سالک گفته شود، بلکه سیرِ عملی باعث اطلاق لفظ سالک می‌شود. در اصطلاح خاص‌تر نیز، سالک کسی است که از حقیقت خود ـ به‌نحو مطلق، یا در میان منازل و مقامات ـ آگاهی یافته باشد.