شهر سوخته
شهر سوخته
محوطۀ باستانی پیشا تاریخی، در استان سیستان و بلوچستان. شهر سوخته محوطه‌ای باستانی با وسعت بیش از ۱۵۱هکتار است و بزرگ‌ترین محوطۀ باستانی شناخته‌شده آسیای غربی در عصر مفرغ است. در دوران باستان، رودخانۀ هیرمَند از نزدیکی شهر سوخته می‌گذشت. کاوش‌های شهر سوخته را باستان‌شناسان ایتالیایی در ۱۳۴۶ش آغاز کردند و تا ۱۳۵۷ ادامه دادند. وسعت گورستان باستانی شهر سوخته، که در جنوب غربی محوطۀ مسکونی و صنعتی قرار دارد، بیش از ۲۵هکتار است. مردمان شهر سوخته صنعتگرانی ماهر بودند که به تولید انبوه و کارگاهی پارچه، سفال، ابزارهای مفرغی و مسی، پیکرک و تندیس‌های کوچک انسان و حیوان و زیورآلات از سنگ فیروزه، لاجورد، مرمر و سنگ صابون اشتغال داشتند. آب‌و‌هوای ناحیۀ شهر سوخته در عصر مفرغ، گرم و مرطوب و بارانی بود و منطقه پوشش جنگلی داشت. در عصرمفرغ جمعیت بسیاری در شهر می‌زیست. سن مرگ‌ومیر در شهر سوخته پایین بود و معدل سنی مردان ۳۰ و زنان ۲۵ سال بود. قدمت شهر سوخته ۳۲۰۰ تا ۲۱۰۰پ‌م برآورد شده است. به نظر می‌رسد تغییرات آب‌و‌هوایی و زیست‌محیطی و تغییر مسیر رود هیرمند عامل اصلی سقوط تمدن شهر سوخته باشد.