محمود، احمد (اهواز ۱۳۱۰ـ تهران ۱۳۸۱ش)

احمد محمود;
زادروز	اهواز ۱۳۱۰ش;
درگذشت	تهران ۱۳۸۱ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	رمان نویس
سبک	ریالیسم
آثار	مدار صفردرجه(۱۳۷۳ش)؛ درخت انجیر معابد (۱۳۷۹ش)
گروه مقاله	ادبیات فارسی
جوایز و افتخارات	جایزه ادبی هوشنگ گلشیری

(نام اصلی: احمد اعطا) برجسته‌ترین رمان‌نویس ایرانی در حوزۀ استفاده از مضامین بومی و محلی در رمان. دورۀ جوانی‌اش با سال‌های پرالتهاب دهۀ ۱۳۲۰ و اوایل دهۀ ۱۳۳۰ش مصادف بود. فعالیت سیاسی، زندان و تبعید، مجال به‌پایان رساندن تحصیلات را به او نداد، اما ماجراهای سیاسی این دوره، دستمایه‌ای برای نگارش آثار واقع‌گرا و رمان‌های سیاسی او شد. کار ادبی‌اش را از ۱۳۳۸ش با چاپ مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه شروع کرد. بسیاری او را مهم‌ترین رمان‌نویس واقع‌گرای ایرانی می‌دانند که زندگی و رنج‌های مردم خوزستان را در دوره‌های بحرانی تاریخ معاصر، مانند کودتای ۲۸ مرداد، انقلاب ۱۳۵۷ش و جنگ عراق علیه ایران، تصویر کرده است. از آثارش: زائری زیر باران (۱۳۴۶ش)؛ مجموعۀ داستان غریبه‌ها (۱۳۵۰ش)؛ همسایه‌ها (۱۳۵۳ش) در حوادث تاریخی سیاسی سال‌های دهۀ ۱۳۳۰؛ داستان یک شهر (۱۳۶۰ش)؛ زمین‌ سوخته (۱۳۶۱ش) رمانی وقایع‌نگارانه از سه ماه نخست جنگ عراق علیه ایران در جنوب، حاصل تجربۀ مستقیم نویسنده؛ مدار صفردرجه(۱۳۷۳ش)؛ درخت انجیر معابد (۱۳۷۹ش، برندۀ جایزۀ ادبی هوشنگ گلشیری)؛ پسرک بومی (۱۳۵۰ش)؛ دیدار (۱۳۶۹ش).