گروگان گیری
گروگان‌گیری
اقدام به نگهداری اجباری شخص یا اشخاصی به‌رغم اراده و میل آنان به‌مثابۀ وسیله‌ای برای تحت فشار گذاشتن طرف ثالث به‌منظور دست‌یافتن به هدف یا اهدافی خاص. گروگان‌گیری از قدیم‌ترین ابزارهای فشار سیاسی است. فرمانروایان برای جلوگیری از شورش مغلوبان جنگ یا حاکمان دست‌نشاندۀ خود در سرزمین‌های دور و نزدیک یک یا چند تن از نزدیکان، به‌ویژه فرزندان آن‌ها را در مرکز حکومت به‌عنوان گروگان نگه می‌داشتند. با این گروگان‌ها بیشتر به‌صورت مهمان رفتار می‌شد، هرچند که محدودیت‌های شدید داشتند. گروگان‌گیری در قرن ۲۰ در مبارزات ناراضیان مسلح با حکومت‌ها رایج شد و در مبارزات فلسطینی‌ها علیه اسرائیل دامنۀ وسیع و بین‌المللی پیدا کرد. مهم‌ترین واقعۀ گروگان‌گیری، در این قرن، اشغال سفارت امریکا در تهران و دستگیری ۶۳تن از اعضای آن سفارت بود، که ۵۲ تن از این عده به‌مدت ۴۴۴ روز در ایران به‌صورت گروگان نگه داشته شدند. گروگان‌گیری‌های سیاسی معمولاً با مذاکرات مستقیم یا با واسطه در ازاء گرفتن امتیاز یا آزادی زندانیان طرف مقابل به‌پایان می‌رسد، امّا موارد متعددی نیز از قتل گروگان‌ها مشاهده شده است. ربوده و ناپدیدشدن دیپلمات‌های ایرانی در لبنان توسط ایادی اسرائیل در آن کشور و احتمال محبوس‌بودن آن‌ها در اسرائیل را نیز می‌توان از موارد گروگان‌گیری دانست.