بویس، مری (۱۹۲۰ـ۲۰۰۷)
بویْس، مِری (۱۹۲۰ـ۲۰۰۷)(Boyce, Mary)
بانوی ایران‌شناس انگلیسی، متولد دارجیلینگ هند. در دانشگاه کیمبریج در رشتۀ باستان‌شناسی درس خواند (۱۹۴۰ـ۱۹۴۵). نزد مینورسکی فارسی آموخت. با نوشتن پایان‌نامه‌ای با نام مجموعه‌های سرودهای مانوی به زبان پارتی دانشنامۀ دکتری خاورشناسی گرفت. استاد مطالعات ایرانی در مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی لندن (از ۱۹۴۷)، عضو انجمن شاهی آسیایی، و استاد مهمان در دانشگاه ایندیانای امریکا (۱۹۷۶ـ۱۹۷۷) بوده است. به ایران نیز سفر کرده و در روستای شریف‌آباد یزد به پژوهش دربارۀ آیین و آداب و رسوم زردشتیان پرداخته است. مهم‌ترین اثرش تاریخ آیین زردشتی است که تاکنون ۳جلد آن انتشار یافته و به فارسی هم ترجمه شده است. از آثار دیگرش: فهرست نسخ خطی ایرانی به خط مانوی در مجموعۀ تورفان آلمان (برلین، ۱۹۶۰)؛ ترجمۀ نامۀ تنسر (رم، ۱۹۶۸)؛ پایگاه آیین زردشتی در ایران (آکسفورد، ۱۹۷۷)؛ باورها و آداب دینی زردشتیان (لندن، ۱۹۷۹).