گریگ، ادوارد (۱۸۴۳ـ۱۹۰۷)
گریگ، اِدوارد (۱۸۴۳ـ۱۹۰۷)(Grieg, Edvard)
| ادوارد گریگ Edvard Grieg | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۳م |
| درگذشت | ۱۹۰۷م |
| ملیت | نروژی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ســــاز |
| آثار | کنسرتوی پیانو در لا مینور (۱۸۶۹)؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامه پر گونت (۱۸۷۶) اثر هنریک ایبسن |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه کیمبریج (۱۸۹۴) و دانشگاه آکسفورد (۱۹۰۶) |
آهنگ‌ســــاز ملی‌گـــرای نروژی. بسیاری از آثارش کوچک‌اندازه‌‌اند، به‌خصوص ترانه‌ها، رقص‌ها، سونات‌ها و آثار پیانویی او که به‌شدت هویت موسیقی محلی نروژی را به‌خود گرفته‌اند. ازجمله آثار ارکستری اوست: کنسرتوی پیانو در لا مینور (۱۸۶۹) و موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پِر گونت[۱] (۱۸۷۶) اثر هنریک ایبسن[۲]، که خود ایبسن و دولت نروژ سفارش ساخت آن را داده بودند. گریگ در برگن[۳] به‌دنیا آمد و پسر یک بازرگان بود؛ از ۱۸۴۹، مادرش به او تعلیم پیانو می‌داد. در ۱۸۵۸ با ترغیب اوله بول[۴] برای تحصیل به لایپزیگ[۵]، رفت و در آن شهر وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۶۳ به کپنهاگ، رفت و از نیلز گاده[۶] تعلیم گرفت. در ۱۸۶۴ با ریکارد نوردوک[۷] آشنا شد که آتش اشتیاق او را نسبت به موسیقی ملی نروژ روشن کرد. در ۱۸۶۶، مدیریت انجمن فیلارمونیک کریستیانیا[۸] را برعهده گرفت و نقش مهمی در شکل‌گیری آکادمی موسیقی نروژ ایفا کرد. در ۱۸۶۹، در کپنهاگ ماندگارترین اثر خود، کنسرتوی پیانو در لا مینور، را برای نخستین‌بار به‌اجرا درآورد. نخستین اجرای پِر گونت ایبسن در فوریۀ ۱۸۷۶ شهرت گریگ را به‌منزلۀ مهم‌ترین آهنگ‌ساز اسکاندیناویایی دوران تثبیت کرد؛ تصویرپردازی‌های رنگارنگ و احساس‌برانگیز این اثر، اوج استعداد او را به‌نمایش درآورد. گریگ در ۱۸۹۴ از دانشگاه کیمبریج و در ۱۹۰۶ از آکسفورد دکترای افتخاری دریافت کرد. گریگ که روزگاری از جانب کلود دبوسی[۹] نادیده گرفته شده و دبوسی به او عنوان «آب‌نبات صورتی پر از برف» داده بود، به چهرۀ محبوب منتقدان بدل شد. گریگ در موسیقی خود به‌سرعت سبکی را کامل کرد که مشخصۀ آن از یک‌سو پژواک ترانه‌های محلی نروژ و از سوی دیگر تجربیات هارمونیک خودش بود، که ترکیب این دو، موسیقی‌ای با قدرت و فردیت عظیم پدید آورد. گریگ پیش از هر چیز آهنگ‌سازی تغزلی برشمرده می‌شد.