گوارنری
گوارْنِری (Guarneri)
(یا: گوارنِریوس) خانوادهای از ویولنسازان اهل کرِمونا[۱]، ایتالیا. نخستین صنعتگر این خانواده آندرِآ گوارنِری[۲] (ح ۱۶۲۶ـ۱۶۹۸)، از شاگردان نیکولو آماتی[۳] بود. او سازهای خود را به سبک آماتی طراحی میکرد و میساخت. دو پسر آندرِآ، که شاگردانش هم بودند، کار او را پیش بردند: پیِترو جووانّی گوارنِری[۴] (۱۶۵۵ـ۱۷۲۰) در مانتوا[۵] کار میکرد و چند اختراع داشت؛ جوزپّه جووان باتیستا گوارنِری[۶] (۱۶۶۶ـ ح ۱۷۳۸) ویولنهایی عالی به سبک اصیل و بدیع خودش میساخت. پسر جوزپّه، پیِترو گوارنِری[۷] (۱۶۹۵ـ۱۷۶۲) بهترین ویولنهای خود را در آخرین سالهای عمرش ساخت و بیشتر کار عمویش را الگو قرار میداد. بزرگترین ویولنساز این خانواده جوزپّه گوارنِری[۸] (۱۶۹۸ـ۱۷۴۴) نوۀ برادرِ آندرِآ بود که دِل جِزو[۹] لقب داشت. تنها کسی که در تاریخ ویولنسازی برتر از او قرار میگرفت، استرادیواری[۱۰] بود. او در طراحیهای خود بهجای مکتب آماتی از مکتب برشا[۱۱] پیروی میکرد. جوزپّه برای بهدستآوردن عالیترین صدا، مدلهای گوناگونی ساخت و بههمین دلیل سازهای او همشکل نیستند.