آرشه
آرشِه (bow)
در موسیقی، چوب باریکی که رشته‌هایی بلند از موی اسب بر آن کشیده و محکم‌‌شده و آن را روی سیم‌های سازهای خانوادۀ ویولن یا ویول می‌کشند تا ارتعاش‌های صوتی در سیم ایجاد شود. پیش از قرن ۱۷ آرشه‌ها محدّب بودند، اما تغییرات تکنیک ویولن تکامل آرشه‌های مقعّر را سرعت بخشید، که در پایان قرن ۱۸، فرانسوآ تورت[۱] (۱۷۴۷ـ۱۸۳۵) شکل نهایی آن‌ها را یافت. ازجمله سازهای غیرمعمولی که با آرشه نواخته می‌شوند عبارت‌اند از هارمونیکای شیشه‌ای[۲] و ارۀ موزیکال[۳].