آرنت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵)

آرِنْت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵)(Arendt, Hanna)

آرِنْت، هانا

فیلسوف سیاسی آلمانی. در دانشگاه هایدلبرگ نزد استادانی چون ادموند هوسِرْل و کارل یاسپِرس درس خواند. مدتی با مارتین هایدگر همکاری کرد. پس از ظهور نازیسم، بیشتر بدان سبب که یهودی بود، به فرانسه و سپس به امریکا مهاجرت کرد (۱۹۴۰). تا ۱۹۵۲ در انجمن‌های کمک‌رسانی به یهودیان مشغول به‌کار بود. پس از آن عمدۀ اوقات خود را صرف تدریس در دانشگاه‌هایی چون پرینستون، شیکاگو و «مدرسۀ جدید پژوهش‌های اجتماعی»، و نوشتن آثاری مهم در فلسفۀ سیاست کرد. دغدغه‌های عمدۀ آرنت عبارت‌اند از خودکامگی، ماهیت شرّ و تضعیف مشارکت عمومی در روند سیاسی. آرنت در سرچشمه‌های توتالیتاریسم (۱۹۵۱) شباهت‌های نازیسم و کمونیسم را برشمرد و تحلیل کرد. او با طرح عبارت مشهور «ابتذال شرارت» عملکردهای دیوان‌سالاری را توصیف کرد. ازجمله آثار اوست: وضعیت بشری (۱۹۵۸)؛ آیشمان در اورشلیم (۱۹۶۳)؛ انقلاب (۱۹۶۳)؛ خشونت(۱۹۷۰)؛ بحران‌های جمهوری (۱۹۷۲)؛ حیات ذهن (۱۹۷۷).

 

---