بدیعی، حبیب الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)
| حبیب الله بدیعی | |
|---|---|
| زادروز |
سوادکوه ۱۳۱۲ ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده ویولن |
| آثار | آهنگ ترانه ها؛ کعبه دل ها؛ فریاد از این دل؛ رفته بودم؛ چاردونه؛ مهربان شو |
بَدیعی، حَبیب‌الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)
(نام اصلی: حبیب‌الله آزندهی) نوازندۀ ویولن و نواساز ایرانی. در ابتدا با شنیدن صدای ویولُن برادرش، به موسیقی علاقه‌مند شد و سپس با فراگیری نزد لطف‌الله مفخم پایان و استادش ابوالحسن صبا فعالیت در زمینۀ موسیقی را به‌شکل حرفه‌ای آغاز کرد و از ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۴ با عضویت در ارکسترهای رادیو، تدریس، تک‌نوازی، هم‌نوازی و نواسازی به شهرت رسید. طی ۲۴ سال فعالیت رسمی در رادیو ایران، عضو و گاه رئیس شوراهای موسیقی نیز بود. آثار او ابتدا با ارکستر شمارۀ شش رادیو و در سال‌های بعد با «ارکستر باربد» اجرا شد و خوانندگانی چون بنان، قوامی، شهیدی، گلپایگانی، محمودی خوانساری، آن‌ها را اجرا کرده‌اند که بیشتر در قالب آهنگ‌ترانه است. به‌سبب مهارت در نواختن ویولُن ایرانی شهرت داشت و جزو چند نوازندۀ بزرگ این ساز، در نسل بعد از صبا و حسین یاحقی بود. اجرای پاکیزه، طنین درخشان، کشش‌های سنجیده، متانت درونی در لحن و بیان، تسلّط کامل بر نواختن قطعات ضربی و قریحۀ ممتاز در ساخت آهنگ‌ترانه از ویژگی‌های حرفه‌ای اوست. برخی از آهنگ‌ترانه‌های او عبارت‌اند از کعبۀ دل‌ها، فریاد از این دل،رفته بودم، چاردونه، مهربان شو.