هندل، گیورگ فریدریش (۱۶۸۵ـ۱۷۵۹)
هَندِل، گِئورگ فریدریش (۱۶۸۵ـ۱۷۵۹)(Handel, George Friedrich)
| گیورگ فریدریش هندل George Friedrich Handel | |
|---|---|
| زادروز |
هاله ۱۶۸۵م |
| درگذشت | ۱۷۵۹م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل نیمه تمام رشته حقوق |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| خویشاوندان سرشناس | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | اوراتوریو مسیح |
آهنگ‌ساز آلمانی. از ۱۷۲۶ تابعیت انگلستان را پذیرفت. نخستین اپرای او، آلمیرا[۱]، در ۱۷۰۵ در هامبورگ به‌اجرا درآمد. در ۱۷۱۰ رهبر ارکستر امیر هانوور[۲] (بعدها جورج اول پادشاه انگلستان) شد. در ۱۷۱۲ به انگلستان رفت و با آثاری همچون موسیقی آب[۳] (۱۷۱۷)، که برای جورج اول حین گردش بر روی رود تمز[۴] ساخته بود، پایه‌های شهرت و محبوبیت خود را بنا کرد. ازجمله آثار کُرال بزرگ اوست: مسیح[۵] (۱۷۴۲) و اوراتوریوهای پس از آن مانند سامسون[۶] (۱۷۴۳)، بِلشَصَّر[۷] (۱۷۴۵)، یهودای مکّابی[۸] (۱۷۴۷)، و یفتاح[۹] (۱۷۵۲). سفرهای او به ایتالیا از ۱۷۰۶ تا ۱۷۱۰ الهام‌بخش تعدادی اپرا و اوراتوریو بودند، و در ۱۷۱۱ اپرای رینالدو[۱۰] او در لندن به‌اجرا درآمد. طالوت (شائول[۱۱]') و بنی‌اسرائیل در مصر[۱۲] (هر دو ۱۷۳۹) توفیقی نیافتند، اما شاهکارش، اوراتوریو مسیح، که حاصل کار تمام عمر او بود در ۱۷۴۲ نخستین‌بار در دوبلین، اجرا شد. هندل در هاله[۱۳] به‌دنیا آمد. پس از مخالفت‌های اولیه از جانب پدرش که جراح و سلمانی بود، در هاله به تحصیل موسیقی پرداخت و در ۱۷۰۲ به دانشگاه آن شهر فرستاده شد تا حقوق بخواند، و در همان حال آزمایشی به نواختن ارگ در کلیسای دُم[۱۴] مشغول شد. سال بعد رشتۀ حقوق را رها کرد تا نوازندۀ ویولن و بعدها هارپسیکورد، در اپرای کایزِر (قیصر)[۱۵] در هامبورگ شود، و در ۱۷۰۵ اپراهای آلمیرا و نرون[۱۶] او به روی صحنه رفتند. در ۱۷۰۹ آگریپینا[۱۷] را با موفقیت در ونیز اجرا کرد و در مقام نوازندۀ هارپسیکورد نیز شهرت زیادی به‌دست آورد. در ۱۷۲۰، با تأسیس آکادمی سلطنتی موسیقی پرکارترین دوران زندگی هندل در زمینۀ ساخت اپرا آغاز شد، و در طی بیست سال بعدی بیش از ۳۰ اثر ساخت. آخرین اپرای هندل در ۱۷۴۱ به‌اجرا درآمد، و پس از آن او بیشتر وقت خود را به اوراتوریو اختصاص داد. موفقیت مسیح، هندل را تشویق کرد تا ۱۲ اوراتوریوی دیگر نیز بسازد، برخی برمبنای متون عهد عتیق (سامسون، سلیمان، ۱۷۴۹)، و بقیه برمبنای اساطیر کلاسیک (سِمِله[۱۸]، ۱۷۴۳). همچنان به‌حضور در برنامه‌های عمومی در مقام رهبر ارکستر و ارگ‌نواز ادامه می‌داد، و کنسرتوهایی بین بخش‌های اوراتوریوهایش اجرا می‌کرد. در ۱۷۵۱، با این که آب مروارید خود را عمل کرد، به کلّی نابینا شد. آخرین برنامۀ عمومی موفقیت‌آمیز او در ۱۷۴۹ اجرای سوییت برای سازهای بادی برای همراهی آتش‌بازی سلطنتی در گرین پارک[۱۹] بود.