کون، کارلتون (۱۹۰۴ـ ۱۹۸۱)
کون، کارْلْتون (۱۹۰۴ـ ۱۹۸۱)(Coon, Carleton)
| کارلتون کون Carleton Coon | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۱م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترا، دانشگاه هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | انسان شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | باستان شناس |
| آثار | منشا نژادها (۱۹۶۲) |
| گروه مقاله | مردم شناسی |
انسان‌شناس، باستان‌شناس و متخصص آموزش و پرورش امریکایی. از دانشگاه هاروارد با دانشنامۀ دکتری فارغ‌التحصیل شد (۱۹۲۸). از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۹ به پژوهش میدانی و انسان‌شناختی در عربستان، بالکان، و شمال افریقا اشتغال داشت و در ۱۹۳۹ سنگواره‌های انسان نئاندرتال را در افریقا کشف کرد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۸ در دانشگاه هاروارد تدریس می‌کرد و در ۱۹۴۸ استاد انسان‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا[۱] و مسئول موزۀ قوم‌شناسی همین دانشگاه شد. بعد از تألیف کتاب منشأ نژادها[۲] (۱۹۶۲)، که در آن استدلال کرده بود برخی از نژادها پیش از نژادهای دیگر به مرحلۀ تکامل انسان اندیشمند (هومو ساپینس) رسیده‌اند، به شخصیتی جنجال‌آفرین تبدیل شد. او در این کتاب ادعا کرده بود که این تقدم و تأخر می‌تواند توضیح‌دهندۀ تفاوت‌های نژادها در رسیدن به سطوح مختلف تمدن باشد. انسان‌شناسان جسمانی در حال حاضر بر این نکته تأکید دارند که میزان تنوع وراثتی (ژنتیک) در بین نژادها، با هر معیار عینی، بسیار اندک است و از وجود خاستگاه جدیدی برای تفاوت‌های نژادی حکایت می‌کند. از آثارش: نژادها[۳] (۱۹۵۱، تجدید چاپ ۱۹۸۱)؛ هفت غار[۴] (۱۹۵۷)؛ سرگذشت انسان[۵] (چاپ دوم ۱۹۶۲)؛ نژادهای زندۀ انسانی[۶] (۱۹۶۵)؛ اقوام شکارچی[۷] (۱۹۷۱)؛ زندگی‌نامۀ خودنوشت او با نام ماجراها و کشف‌ها[۸] (۱۹۸۱).