هولمز، آرتور (۱۸۹۰ـ۱۹۶۵)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Shahraabi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

هولْمْز، آرتور (۱۸۹۰ـ۱۹۶۵)(Holmes, Arthur)

زمین‌شناس انگلیسی. در گسترش نظریۀ رانۀ قاره‌ای[۱] نقش مؤثری داشت. برای اولین‌بار از روش‌های واپاشی پرتوزا[۲] برای تعیین سن سنگ‌ها استفاده کرد و نخستین‌بار، سن قابل اطمینانی برای زمین تخمین زد. در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین[۳] زاده شد و در کالج سلطنتی[۴] لندن درس خواند. در ۱۹۲۴، مدیر گروه زمین‌شناسی دانشگاه دارِم[۵] شد و در ۱۹۴۳، به دانشگاه ادینبورگ[۶] رفت. معتقد بود سن قطعی سنگ‌ها با بررسی دقیق نسبت‌های عناصر در نمونه‌های سنگی حاصل از واپاشی پرتوزا، و اطلاع از میزان واپاشی عناصر والد آن‌ها تعیین می‌شود. از ۱۹۱۳، به‌شکلی نظام‌مند از روش اورانیوم ـ سرب برای تعیین سن فسیل‌هایی استفاده کرد که سن نسبی (چینه‌شناختی)[۷]شان مشخص، اما سن مطلق‌شان نامعین بود. در ۱۹۲۸، جریان‌های همرفتی[۸] درون گوشتۀ[۹] زمین را مطرح کرد. این جریان‌ها براثر گرمای پرتوزا[۱۰] به‌وجود می‌آیند و ممکن است سازوکاری برای نظریۀ رانۀ قاره‌ای باشند که چند سال قبل آلفرد وِگنِر[۱۱] عرضه کرده بود. به نظر هولمز، سنگ‌های جدید در پشته‌[۱۲]های اقیانوسی تشکیل شده‌اند. تا دهۀ ۱۹۵۰، به ایده‌های او توجهی نشد. کتاب‌های او عبارت‌اند از سن زمین[۱۳] (۱۹۱۳)، روش‌های سنگ‌شناسی و محاسبات[۱۴](۱۹۱۲)، و اصول زمین‌شناسی فیزیکی[۱۵] (۱۹۴۴).

 


  1. continental drift
  2. radioactive decay
  3. Newcastle-upon-Tyne
  4. Imperial College
  5. Durham
  6. Edinburgh
  7. relative (stratigraphical) age
  8. convection currents
  9. mantle
  10. radioactive heat
  11. Alfred Wegener
  12. ridge
  13. The Age of the Earth
  14. Petrographic Methods and Calculations
  15. Principles of Physical Geology