ویولا دآموره
ویولا دآموره (viola d\'amore)
(در ایتالیایی به‌معنای ویول عشق) ساز موسیقی، از اعضای خانوادۀ ویول، که البته پرده‌بندی ندارد و دا گامبا (پایی) هم نیست بلکه هنگام نواختن زیر چانه قرار می‌گیرد. این ساز محکم‌تر و قابل‌تر از ویولای امروزی است و هفت سیم برای آرشه‌کشی و نیز هفت سیم همراه دارد؛ و در دوران باروک[۱] بسیار رواج داشت، اما آهنگ‌سازان قرن ۱۹، مثل جاکومو مایربِر[۲] و برلیوز[۳]، فقط گه‌گاه از آن استفاده کرده‌اند. این ساز در جریان جنبش اصالت[۴] در قرن ۲۰ احیا شد. در قرن ۱۷، ویولا د آمور به ویولنی با سیم‌های فلزی اشاره داشت.