آهی، لیلی (تهران ۱۳۰۸ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آهی، لیلی (تهران ۱۳۰۸- امریکا ۱۳۹۷ش)

لیلی آهی
زادروز تهران ۱۳۰۸ش
درگذشت امریکا ۱۳۹۷ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل لیسانس فلسفه و علوم تربیتی دانشگاه تهران، فوق لیسانس روانشناسی و تعلیم و تربیت کودکان دانشگاه لندن و ادینبورگ
شغل و تخصص اصلی متخصص ادبیات کودکان
شغل و تخصص های دیگر کارشناس کتاب های درسی ابتدایی
آثار روش تدریس کتاب های دوم، سوم و چهارم دبستان (۱۳۴۲)؛ ترجمه تربیت اطفال دشوار، ژیلبرت روبن (۱۳۳۴)
گروه مقاله آموزش و پرورش و اخلاق

متخصص ادبیات کودکان و کارشناس کتاب‌های درسی ابتدایی. تحصیلات ابتدایی را در تهران گذراند. قبل از شروع تحصیلات متوسطه، زبان‌های روسی و فرانسه را فراگرفت. در سال دوم متوسطه در ۱۳۲۱ همراه پدر، که سفیر ایران در شوروی بود، به روسیه رفت. در مدت چهار سال اقامتش در شوروی، چند اثر از چخوف و گورکی و تولستوی را به فارسی برگرداند. چندی بعد، در دانشگاه تهران در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی به تحصیل پرداخت؛ پس از گرفتن لیسانس برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت و در رشتۀ روانشناسی و تعلیم و تربیت کودکان از دانشگاه لندن و ادینبورگ فوق لیسانس دریافت کرد. پس از بازگشت از انگلیس، نخستین مدرسۀ تابستانی را برای کودکان و نوجوانان به‌طور آزمایشی در تهران دایر کرد؛ در ۱۳۳۶ به دعوت بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بخش انتشار کتاب‌های کودکان به زبان فارسی را در این مؤسسه بنیاد نهاد. سپس با مؤسسۀ انتشاراتی فرانکلین، در گروه بررسی کتاب‌های درسی ابتدایی مشغول به کار شد. در ۱۳۳۹ تدوین کتاب‌های درسی دورۀ ابتدایی را به‌عهده گرفت. آهی از بنیانگذاران و عضو و دبیر هیئت‌مدیرۀ شورای کتاب کودک بوده است که از بدو تأسیس آن، از ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۹ این سِمت را برعهده داشت. موضوع تألیفات و ترجمه‌های وی ادبیات کودکان است. در نگارش بسیاری از کتاب‌های کودکان نیز همکاری داشته است. از تألیفات اوست: بخوانیم و باسواد شویم (۱۳۴۹)؛ پالتوی قرمز (۱۳۴۲)؛ روش تدریس کتاب‌های دوم، سوم و چهارم دبستان (۱۳۴۲)؛ نرگس و عروسک موطلایی (۱۳۳۸)؛ هرکس خانه‌ای دارد (۱۳۴۰). از ترجمه‌های اوست: تربیت 'اطفال دشوار، ژیلبرت روبن (۱۳۳۴)؛ مقدمه‌ای بر آموزش مداوم، پل لانگران (۱۳۵۲).