استعمار نو
استعمار نو (neo-colonialism)
هیئت مبدّل امپریالیسم[۱] که در چارچوب آن کشوری به کشور دیگر استقلال می‌بخشد ولی همچنان با کنترل بازارهای کالا یا مواد خام آن تسلط خود را بر آن کشور حفظ می‌کند. ایالات متحد امریکا و ژاپن از نمونه کشورهایی‌اند که از فشار اقتصادی برای تأمین و حفظ منافع خود در سطح بین‌المللی بهره جسته‌اند. بسیاری از کشورهای در حال توسعه، به‌سبب اتکای بیش از حد بر کشورهای بزرگ صنعتی، زیر نفوذ این نوع جدید از امپریالیسم قرار گرفته‌اند و سهم عمده‌ای از تولید ملی آن‌ها به پرداخت بهرۀ بدهی‌های انباشته‌شدۀ خارجی تخصیص یافته است. قوام نکرومه[۲] رهبر کشور غنا در کتاب خود، استعمار نو: آخرین مرحلۀ امپریالیسم[۳] (۱۹۶۵)، این نظام را تحلیل کرده است.