استوالد، ویلهلم (۱۸۵۳ـ۱۹۳۳)

اُسْتْوالد، ویلهِلم (۱۸۵۳ـ۱۹۳۳)(Ostwald, Wilhelm)

اُسْتْوالد، ويلهِلم

ویلهلم استوالد Wilhelm Ostwald
زادروز	۱۸۵۳م
درگذشت	۱۹۳۳م
ملیت	آلمانی- لتونیایی
تحصیلات و محل تحصیل	دانشگاه دورپات (تارتو)- استونی
شغل و تخصص اصلی	شیمی دان
گروه مقاله	شیمی و بیوشیمی

شیمی‌دان آلمانی زادۀ لاتویا (لتونی). فرآیند استوالد (اکسیداسیون آمونیاک روی کاتالیزور پلاتین برای تولید اسید نیتریک) را عرضه کرد. تحقیقاتش در زمینۀ کاتالیست‌ها موجب شکل‌گیری صنعت پتروشیمی شد. جایزه نوبل شیمی ۱۹۰۹ به‌سبب تحقیق در زمینۀ کاتالیست‌ها، اصول تعادل، و سرعت‌های واکنش به او اعطا شد. در ریگا زاده شد و در دانشگاه دورپات (تارتو) در استونی درس خواند. از ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۷، در ریگا و از ۱۸۸۷ تا ۱۹۰۶، در لایپزیگ استاد بود. از ۱۸۹۸، مدیر مؤسسۀ فیزیوشیمی لایپزیگ بود. در ۱۸۸۸، قانون رقّت استوالد را عرضه کرد که نسبت درجۀ تفکیک یک الکترولیت، α، را نسبت به غلظت کلی آن، C، بر حسب مول بر لیتر (dm^۳) بیان می‌کند. این قانون چنین فرمول‌بندی می‌شود: (فرمول ۱)

فرمول ۱:که در آن ثابت K مستقل از ضریب فعالیت است و از این‌رو ثابت ترمودینامیکی واقعی نیست. این معادله از لحاظ تاریخی اهمیت دارد، زیرا در آن اثر جرم برای اولین‌بار در محلول‌هایی از اسیدها و بازهای آلی ضعیف لحاظ شد. استوالد سپس در زمینۀ نظریۀ شناساگرهای اسید ـ باز به تحقیق پرداخت. از ۱۹۰۹، به جنبه‌های سازمانی و روش‌شناسی مفاهیم علم، زبان جهانی، و اینترناسیونالیسم و صلح‌طلبی علاقه‌مند شد. آزمایشگاهی نیز برای تحقیقات رنگ بنا کرد.

 

---