کازلا، آلفردو (۱۸۸۳ـ۱۹۴۷)
کازِلّا، آلفرِدو (۱۸۸۳ـ۱۹۴۷)(Casella, Alfredo)
آهنگ‌ساز، نوازندۀ پیانو، رهبر ارکستر و معلم ایتالیایی. به‌سبب حمایت و تقویت موسیقی قرن ۲۰ معروف است. در کنسرواتوار پاریس[۱] تحصیل کرد. با وجود آشنایی با آهنگ‌سازان فرانسوی، موریس راول[۲] و کلود دبوسی[۳]، و تعلیم‌گرفتن از آهنگ‌ساز فرانسوی، گابریل فوره[۴]، به‌جای تأثیرگرفتن از این آهنگ‌سازان امپرسیونیست[۵]، تحت تأثیر جنبش رُمانتیک آلمان قرار گرفت. آثار بعدی او سبکی نئوکلاسیک[۶] دارند؛ ساخته‌هایی همچون اسکارلاتیانا[۷] (۱۹۲۷) فن کنترپوآن را در کنار زبان هارمونی معاصر به‌کار می‌گیرند. او انجمن ملی موسیقی[۸] و مجلۀ آرس نووا[۹] را بنیاد گذاشت تا جولانگاه موسیقی نوین باشند. معروف‌ترین اثر او بالۀ[۱۰] خمره[۱۱] (۱۹۲۴) است.