مایر، ویکتور (۱۸۴۸ـ۱۸۹۷)
مایِر، ویکْتور (۱۸۴۸ـ۱۸۹۷)(Meyer, Viktor)
متخصص آلمانی شیمی آلی. وسیله‌ای برای تعیین چگالی بخار[۱] و تعیین وزن مولکولی[۲] اختراع کرد که بعدها به‌نام او نام‌گذاری شد. همچنین، ترکیب هتروسیکلیک[۳] تیوفن[۴] را نیز کشف کرد (← شیمی_آلی) در برلین زاده شد. در آن‌جا، هایدلبرگ[۵]، و وورتمبرگ[۶] درس خواند. در ۲۲سالگی، در پلی‌تکنیک اشتورتگارت[۷]، در ۱۸۸۵ در گوتینگن[۸]، و در ۱۸۸۹ در هایدلبرگ به مقام استادی رسید. در ۱۸۷۱، عملاً فرضیۀ آووگادرو را با اندازه‌گیری چگالی بخار اجسام فرار ثابت کرد: وزن مولکولی یا جرم مولکولی نسبی[۹] دو برابر چگالی بخار است. سپس، تحقیقات خود را در زمینۀ تعیین چگالی بخار اجسام غیرآلی در دماهای بالا ادامه داد. در ۱۸۸۳، از بنزنِ حاصل از نفت خام تیوفن را جداسازی کرد. تیوفن ترکیبی هتروسیکلیک و حاوی گوگرد است که بعدها جزء بسیار مهم انواع داروهای سنتزی شد. درسنامۀ شیمی آلی[۱۰] (۱۸۸۳ـ ۱۸۹۶) را منتشر کرد و با همکاری برادرش، کارل، تحقیقات پیروتکنیکال[۱۱] را به‌چاپ رساند (۱۸۸۵).