کمال‌پذیری، استکمال
کمال‌پذیری، استکمال[۱]
توانمندی انسان در تعیین مقدرات اخلاقی خود.باور خوش‌بینانه به اینکه انسان می‌تواند مقدورات اخلاقی خود را به‌طور کامل محقق سازد. این نظریه در نقطه مقابل انواع فلسفه و الهیات بدبینانه برای مثال گناهکاری، ضعف اخلاقی انسان، گناه اولیه، در افکار کسانی نظیر اوگوستین، لوتر، و بارت قرار دارد.
- ↑ Perfectibility