ابن سرابیون، یوحنا (قرون ۲ و ۳ق)
ابن سَرابیون، یوحنّا (قرون ۲ و ۳ق)
پزشک عراقی و سریانی‌زبان. پدرش از اطبای باجَرما (در مشرق رود دجله) بود و فرزندانش، یوحنّا و داوود، نیز پزشک بودند. او به عربی تسلّط نداشته و آثارش را به زبان سریانی نوشته است. با رونق علم در کشورهای اسلامی و شروع نهضت ترجمه، آثار او به عربی ترجمه شد. در برخی منابع او را با ابن سرابیون، جغرافی‌دان قرن ۴ق، و برخی دیگر از افراد هم اسمش اشتباه می‌گیرند؛ از این رو، از او با نام ابن سرابیون قدیم می‌خوانند. از آثار او می‌توان به این‌ها اشاره کرد: کُنّاش الکبیر (با دوازده مقاله در طب)، کنّاش الصّغیر (با هفت مقاله)، الاقراباذین، کتاب فی عشر مقالات لجالینوس و فصولی در طبّ عملی.