شیخ ابراهیم گیلانی
شیخ ابراهیم گیلانی ( -1119ق)
عالم دینی و شاعر اواخر دورۀ صفویه. فرزند شیخ عبدالله و عموی محمدعلی حزین لاهیجی بوده است. نسبت شیخ ابراهیم گیلانی با چهارده واسطه به شیخ زاهد گیلانی، صوفی بزرگ قرن هفتم هجری، می‌رسد. از تاریخ ولادت و مدت عمر وی اطلاعی در دست نیست، اما رضاقلی‌خان هدایت تاریخ وفات او را سال 1122ق در کاظمین ذکر کرده است. به نظر می‌رسد که با توجه به نسبت حزین لاهیجی با وی نظر او دربارۀ زمان مرگ و محل مدفنش درست باشد: 1119ق و در لاهیجان.
مقبرۀ شیخ ابراهیم نامعلوم است. در شیخانه که در چند کیلومتری لاهیجان واقع شده، در ضلع غربی بنای عظیم و کهنی که به آرامگاه شیخ زاهد معروف است گوری با کاشی سبز به طرز خاصی دیده می‌شود که کهنسالان آن محل می‌گویند پیری به نام زاهد در دل آن گور آرمیده است. هیچ کتیبه و سنگ‌نوشته‌ای که مؤید این نکته باشد در بقعه موجود نیست.
نسخه‌ای از تالیف شیخ ابراهیم گیلانی، موسوم به رافع الخلاف که حاشیه‌ای بر کتاب مختلف علامه حلی است در فهرست کتابخانۀ عمومی معارف به شمارۀ 71 ذکر شده و همچنین حزین لاهیجی در تذکره‌اش اشعاری از وی نقل کرده است.