هال، کن (۱۹۰۱ـ ۱۹۹۴)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
هال، کِن (۱۹۰۱ـ ۱۹۹۴)(Hall, Ken)
کارگردان و تهیه‌کنندۀ استرالیایی سینما و تلویزیون. از پیش‌گامان تولید فیلم سینمایی در استرالیا بود و از ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۶ شانزده فیلم تولید کرد. هرچند اغلب فیلم‌هایی که او در شرکت سینه‌ساند[۱] تهیه کرد ارزش هنری نداشتند، اما از مهم‌ترین تولیدات بومی استرالیا تا «موج نو[۲]» دهۀ ۱۹۷۰ به‌شمار می‌روند. شرکت سینه‌ساند به مدیریت او از مهم‌ترین مراکز تولید فیلم در این کشور شد. از ۱۹۳۲ چندین فیلم را برای این شرکت کارگردانی کرد ـ ازجمله کمدی‌های ساده همچون پدر و دِیْو به شهر می‌آیند[۳] (۱۹۳۶) که پیتر فینچ[۴] را به عالم سینما معرفی کرد، و نمایش‌های روستایی[۵] همچون یتیمانِ برهوت[۶] (۱۹۳۶). آهنگر[۷] (۱۹۴۶) نیز آخرین فیلم اوست. هال نیروی محرک اصلی فیلم‌های خبری سینه‌ساند بود و در۱۹۵۶ مدیر نخستین ایستگاه تلویزیونی استرالیا به نام شبکۀ نُه[۸] شد.