ایساهاکیان، اوتیک (۱۸۷۵ـ ایروان ۱۹۵۷)
ایساهاکیان، اوتیک (۱۸۷۵ـ ایروان ۱۹۵۷)(Isahakian Avetik)
شاعر و خاورشناس ارمنستانی. از ۱۸۹۳ در دانشگاه لایپزیگ درس خواند. در ۱۸۹۵ به اَلکساندروپول (گیومری کنونی) رفت، اما درپی انتقاد از تزار روسیه به یک سال زندان در اودسا محکوم شد. در ۱۹۴۳ به عضویت فرهنگستان علوم ارمنستان درآمد. از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۷ رئیس کانون نویسندگان ارمنستان بود. آیین بودا، فلسفۀ چین باستان، هند و فرهنگ مردمی آن، مضامین بسیاری از افسانه‌ها، حکایات و منظومه‌های ایساهاکیان هستند. در مطالعات ایساهاکیان قرآن جایگاهی بلند دارد. از آثارش: منظومۀ ابوالعلای معری که ترجمۀ فارسی آن در مجلّۀ خوشه به‌چاپ رسید (۱۳۴۶ش)؛ مقدمه‌ای بر شاهنامۀ فردوسی با نام فردوسی توسی و شاهنامۀ او (۱۹۵۴)، مناظرۀ عمر خیام با پروردگار؛ آخرین بهار سعدی.