بدیعی، حبیب الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)

حبیب الله بدیعی;
زادروز	سوادکوه ۱۳۱۲ش;
درگذشت	تهران ۱۳۷۱ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	نوازنده ویولن
آثار	آهنگ ترانه ها؛ کعبه دل ها؛ فریاد از این دل؛ رفته بودم؛ چاردونه؛ مهربان شو
گروه مقاله	موسیقی

بَدیعی، حَبیب‌الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)

(نام اصلی: حبیب‌الله آزندهی) نوازندۀ ویولن و نواساز ایرانی. در ابتدا با شنیدن صدای ویولُن برادرش، به موسیقی علاقه‌مند شد و سپس با فراگیری نزد لطف‌الله مفخم پایان و استادش ابوالحسن صبا فعالیت در زمینۀ موسیقی را به‌شکل حرفه‌ای آغاز کرد و از ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۴ با عضویت در ارکسترهای رادیو، تدریس، تک‌نوازی، هم‌نوازی و نواسازی به شهرت رسید. طی ۲۴ سال فعالیت رسمی در رادیو ایران، عضو و گاه رئیس شوراهای موسیقی نیز بود. آثار او ابتدا با ارکستر شمارۀ شش رادیو و در سال‌های بعد با «ارکستر باربد» اجرا شد و خوانندگانی چون بنان، قوامی، شهیدی، گلپایگانی، محمودی خوانساری، آن‌ها را اجرا کرده‌اند که بیشتر در قالب آهنگ‌ترانه است. به‌سبب مهارت در نواختن ویولُن ایرانی شهرت داشت و جزو چند نوازندۀ بزرگ این ساز، در نسل بعد از صبا و حسین یاحقی بود. اجرای پاکیزه، طنین درخشان، کشش‌های سنجیده، متانت درونی در لحن و بیان، تسلّط کامل بر نواختن قطعات ضربی و قریحۀ ممتاز در ساخت آهنگ‌ترانه از ویژگی‌های حرفه‌ای اوست. برخی از آهنگ‌ترانه‌های او عبارت‌اند از کعبۀ دل‌ها، فریاد از این دل،رفته بودم، چاردونه، مهربان شو.