آهنگ
آهنگ (song)
در موسیقی[۱] ایران بهمعنای آواز[۲]، لحن، نوا، آوا[۳] و نیز بهمعنای وزن[۴] آواز یا موزونی آواز. ترکیب جملههای موسیقی آهنگ را بهوجود میآورد. در متنهای قدیم بهمعنای کوککردن نیز ذکر شده است. «... چنانکه هر دو وتر را بر یک آهنگ سازند، پس آنها را حکم پنج وتر باشد...». همآهنگ، بهمعنای همنواخت، همصدا و نیز منظم بهکار میرود. همآهنگی یعنی با هم بودن، خوش صدا دادنِ تعدادی از صداها. این اصطلاح را اولینبار علینقی وزیری بهجای واژۀ هارمونی[۵] (آرمونی) بهکار برد. امروز بهجای آهنگ گاهی از واژۀ «قطعه» نیز استفاده میشود.