ویولا دا براچو
ویولا دا براچّو viola da braccio
(واژه‌ای ایتالیایی به معنای ویول بازو) نامی ساختگی برای اعضای خانوادۀ ویولن در قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم، كه سازهای كوچک‌تر این خانواده موقع نواختن روی بازو قرار می‌گرفتند و نه، مثل خانوادۀ ویولا دا گامبا، روی پاها یا بین آنها. از آن‌جا كه ویولونسل، عضو باس این خانواده محسوب می‌شد، بدون منطق نام باسّا ویولا دا براچّو به آن دادند. ساز تربل این خانواده به‌طور استثنا به‌نام مختصرشدۀ ویولینو معروف شد، و ویولا دا براچّو را برای نوع آلتو یا تنور آن نگه داشتند، و آن را در ایتالیا به‌صورت ویولا و در آلمان به‌صورت براچه كوتاه كردند.