غیاثی، تیمور

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۹ توسط Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) (Mohammadi3 صفحهٔ غیاثی، تیمور (درگز ۱۳۲۴ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به غیاثی، تیمور منتقل کرد)

غیاثی، تیمور (درگز ۱۳۲۴ش)

غياثي، تيمور
تیمور غیاثی
زادروز درگز ۱۳۲۴ش
ملیت ایرانی
سمت مدیر تیم‌های ملی دو و میدانی ایران در چهار دوره (1364، 1369، 1375، 1382)، دبیر کمیتۀ فنی فدراسیون در دو دوره (1369، 1382)، عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون دو و میدانی در 1369 و 1370 و دبیری این فدراسیون در 1358
رشته  دو و میدانی
پست تخصصی پرش ارتفاع
جوایز و افتخارات دریافت جایزۀ معتبر جام «سن بکلی»، دوازده سال رکورددار آسیا و 35 سال رکوردار ایران، برندۀ مدال برنز در بازی‌های آسیایی بانکوک (1966)، مدال طلای بازی‌های آسیایی بانکوک (1970) و مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در فیلیپین (1973)

قهرمان ایرانی پرش ارتفاع . از ۱۳۳۷ زیر نظر کمانه، قهرمان و رکوردار وقت پرش ارتفاع ایران، تمرین کرد. در ۱۳۵۰ به آلمان رفت و هفت سال در دانشگاه گوتنبرگ در ماینز دوره‌‌های آکادمیک و علمی پرش ارتفاع را زیر نظر پرفسور وشِمان از بزرگ‌ترین مدرسان و متخصصان دو و میدانی جهانی فراگرفت. در ۱۳۴۲ عضو تیم ملی ایران شد. او برندۀ مدال برنز در بازی‌های آسیایی بانکوک (۱۹۶۶)، مدال طلای بازی‌های آسیایی بانکوک (۱۹۷۰) و مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در فیلیپین (۱۹۷۳) است. غیاثی در بازی‌های آسیایی تهران (۱۹۷۴) با بردن مدال طلا و شکستن دوبارۀ رکورد پرش ارتفاع آسیا، به نام بهترین ورزشکار این مسابقات و «مرد آسیا» شناخته شد و جایزۀ معتبر جام «سن بکلی» را دریافت کرد. او در مسابقات قهرمانی آسیا در سئول (۱۹۷۵) شکستن رکورد آسیا را تکرار و به‌نام برترین پرنده قاره، مدال طلای ویژۀ این مسابقات را نیز دریافت کرد. غیاثی در مسابقات المپیک مونیخ (۱۹۷۲) و مونترآل (۱۹۷۶) نیز حضور داشت. او که ۱۳۸ مدال بین‌المللی به‌دست آورده بود در ۱۳۵۷ از ورزش قهرمانی کناره گرفت. او دوازده سال رکورددار آسیا و ۳۵ سال رکوردار ایران بود. بهترین رکورد او ۲.۲۱ متر بود که در بازی‌های آسیایی تهران (۱۹۷۴) به‌دست آمد. حضور در هفت دوره آکادمیک دو و میدانی، مدیریت تیم‌های ملی دو و میدانی ایران در چهار دوره (۱۳۶۴، ۱۳۶۹، ۱۳۷۵، ۱۳۸۲)، دبیر کمیتۀ فنی فدراسیون در دو دوره (۱۳۶۹، ۱۳۸۲)، عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون دو و میدانی در ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ و دبیری این فدراسیون در ۱۳۵۸ ازجمله فعالیت‌های او پس از دوران قهرمانی است.